زمانی که آدم های یک رابطه، هر دو، جای دیگری را برای فرصت
بازاندیشی به رابطه شان داشتند، بی دغدغه قضاوت و دخالت؛ و همچنان رابطه وجود
داشت، در آن صورت می توان آن رابطه را سالم و کامل نامید.
وقتی در رابطه خانوادگی زوج ها نتوانند، مدتی دور از هم، در
جای دیگری غیر از خانه مشترک زندگی کنند، عملن فکر کردن به رابطه، آن طور که ذهن
باز باشد و آزاد، مجال به وجود آمدن پیدا نمی کند.
وقتی خانواده های پدر- مادری (نسل قبل) چنین قابلیتی را کسب
نکرده اند، خوب است که در حلقه های دوستی مان بدون قضاوت، بدون دخالت و حمایت گرانه،
سعی کنیم این فضای امن را برای هم ایجاد
کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر