بخشيدن يا عفو كردن؟

بخشش در چه جايگاهي قرار دارد؟ عفو با بخشش چه فرقي دارد؟
كساني كه مي بخشند، آدمهايي هستند كه به وظيفه شان عمل مي‌كنند؟ كساني كه عفو مي‌كنند چطور؟
آدمهايي كه نمي خواهند به هر دليلي ببخشند، خطاكارند؟ آدمهايي كه نمي‌خواهند عفو كنند چطور؟
forgive , يا give?


تا حالا شد دو بار در همين 4 ماه آخر كه كسي بعد از چندين بار لغو شدن حكم اعدام، در نهايت اعدام شد.
چه بلايي سر مردم داغديده مي‌آوريم كه احساس از دست دادن عزيزشان را فقط با مرگ يك نفر ديگر التيام يافته مي يابند؟

من درك مي‌كنم كه وقتي لحن درخواست عفو وظيفه مندانه و درك نكرده باشد، تمايلي براي عفو نمي‌ماند.

بيش از 70 روز پيش در اثر يك تصادف رانندگي، پدر و مادرم به عنوان عابر پياده در تصادف رانندگي، هر دو آسيب ديدند. از آن روز تا به حال هر دو حدود 2 ماه استراحت مطلق بودند و عمل جراحي داشتند و همچنان هم معالجه ادامه دارد. ..

راننده در يك شب تاريك بعد از نيمه شب، بدون داشتن بيمه رانندگي ماشين، با سرعت غير مجاز براي آن مسير رانندگي مي‌كرده است.
راننده هفته اول هر بار كه يكي از اعضاي خانواده ما را مي‌ديد(كه شايد كلن دو بار شده باشد) راجع به اين توضيح مي‌داد كه وضع زندگيش خوب نيست كه بتواند مخارج بيمارستان ها و پزشكان و درمان را بدهد و ماشينش هم توقيف شده است.
ما هر بار مي‌گفتيم شرايط سخت اقتصاديش قابل درك است، و پول درمان هم ازش نمي‌خواهيم اما وضع سخت بيماران طوري نيست كه ما بتوانيم در اين شرايط رضايت بدهيم كه هيچ شكايتي نيست، چون برايمان مهم است كه بهبودي كامل انجام بشود.
از هفته دوم به بعد تا يك ماه هر ده روز يك بار، راننده را ديديم و هر بار بدون هيچ تاسفي براي وضعي كه پيش آورده، بدون احساس دركي از خانه نشين كردن طولاني مدت دو نفر، بدون شرايط اضطراري كه به دست كم سه خانواده تحميل كرده، راجع به وضع خانه و زندگي و كارش توضيح مي‌داد و مي‌رفت و البته ماشينش هم با ضمانت آزاد شده بود
از ماه دوم كه تاريخ عملها رسيد، ديگر خبري از راننده نشد. نه ديدار، نه يك تلفن و نه هيچ...

احساس ما اين است كه با توضيح راجع به شرايط اقتصادي سخت( چه صادقانه و چه غير صادقانه) با تحميق ما، مي‌خواهد تمام هزينه درمان، خانه نشيني، و روند تمام نشده بيماري را ناديده بگيريم.
احساس ما اين است كه بدون درك مشكلاتي كه سهل انگاري، اتفاق، حادثه و يا هر روند غير عمدي و شايد هم عمدي ديگر او به وجود آورده است ناديده بگيريم.
احساس ما اين است كه از نظر او ضعف توان اقتصادي توجيه گر هر فشاري ديگري است كه بر ديگران به فرض هم غير عمد وارد كرده است.

احساس بدي است، من ديگر اعتقاد به گذشت از شكايت ندارم و روند دادگاه و پزشك قانوني و تعيين طول درمان و ... مصرانه پيگيري مي‌كنم.

آقاي مصطفايي وكيل بهنود در مصاحبه با يكي از كانالهاي تلويزيوني چند ساعت قبل از اعدام بهنود مي گفت، خانواده مقتول بدون درخواست ديه حاضر به بخشش شده بودند، اما وقتي در خبرها كمك براي جمع آوري ديه اضافه شد و روند بخشش عوض شد، به هيچ وجه حاضر به بخشش دوباره نشدند.
كساني كه در دادگاه محكوم به قتل مي‌شوند، حتي اگر غير عمد، حتي اگر در سن نوجواني به هر حال يك آدم را كشته اند.
هنرمندان، فعالان حقوق بشر، وكلا و خانواده قاتل با چه لحني درخواست عفو مي‌كنند؟
چقدر احساس خانواده مقتول را درك مي‌كنند؟

يا نه كمي كلي تر ، فرهنگ انتقام گيري در جامعه:
شعارهايي مثل "برادر شهيدم خونت را پس مي‌گيرم" خواسته قلبي چند درصد از مردم است؟
"مي‌كشم مي‌كشم آنكه برادرم كشت" را كي‌مي‌تواند اصلاح كند؟
هنرمندان؟ فعالان حقوق بشر؟ يا خانواده كشته شدگان به تنهايي؟

dynamic processing

وقتي چشمهايم را مي‌بندم آرزو مي‌كنم كاش مي‌شد ذهن را يك جا خالي كرد و بعد خوابيد.
وقتي رانندگي مي كنم آرزو مي‌كنم كاش مي‌شد ذهن را pause كرد و فقط به جاده نگاه كرد.
صبح كه بيدار مي‌شوم فكر مي كنم كاش مي‌شد فقط برنامه هاي دلبخواه ذهن را اجرا كرد.

اين همه به ريختگي را براي چي خلق كرده است؟
چه كاري اين همه ضروري و مهم است كه هر لحظه و هر جا ذهن دست به گريبانش باشد؟

رابطه هاي صورتي

يك خواب صورتي ديدم.

لطيف و صورتي.

آدمها با هم دوست بودند. با هم مي‌خنديد. با هم نواري را گرفته بودند كه صورتي بود.

با هم شاد بودند.

در خنكاي آبي شناور بودند كه احساس رهايي داشت.

و من انگار هر روز هم در انتظار آن دوستي ام.

و جمله هاي يادآوري كننده اذيت مي‌كند:

تو نخواستي يا نتوانستي... كه

پزشكان روز 25 خرداد

يك درمانگاه هست در خيابان شادمان (كه بين خيابان
آزادي و خيابان ستارخان است).
در روز 25 خرداد كه بعد از راهپيمايي مردم را به خاك و خون كشيدند و بعد درگيري تو خيابان شادمان و از آنجا در ستارخان ادامه پيدا كرد حدود 2-3 نفر از شهدا هم محلي هاي همانجا هستند.
اتفاقن بخشي از فيلمهايي هم كه در مستند ":اياك و الدما" آمده مربوط به درگيريهاي همان روز و در همان محله است.
حتمن تو خبرهاي آن روزها شنيديد كه كلي از زخميها و مجروحان را همان شب يك پزشكي در يك درمانگاهي در آن خيابان و در آن محله رسيدگي كرده و سريع فرستادتشان بروند تا مامورها نرسند و ببرند و لابد به كهريزك و بهشت زهرا برسند.
آن روزها وقتي اين خبرها مي‌رسيد دقيقن مي‌دانستم كدام درمانگاه و كدام كادر پزشكي بودند و هميشه يك جور تحسين قلبي به آدمهايي كه ديده بودمشان و آشنايي كمرنگي داشتم زير پوستم بود.
بعد از اين مدت باز با كل كادر آنجا روبرو شدم، باورش سخت بود. تعداد زيادي از پزشكان متخصص نبودند، دكتر داروساز داروخانه نبود.
كادر ثابت داروخانه نبودند.
يك آقاي ظاهرن دكتري بود، بسيجي ظاهر. پيرهن رو شلوار. ريش و اينا... انگشتر عقيق و ...
يك خانمي با روپوش سفيد، اما چادر كش دار به سر. با كارگران داروخانه درگير بودند از لحن صحبت بينشان معلوم بود كه كارگران تحت اجبارند و هيچ خوش ندارند از همكاران تازه‌شان.
پزشكان متخصص، خصوصي جايشان را داده‌اند به پزشكان مخلص و جان بر كف فلان... . يك برادري هم بازجو نما هر روز صبح مي‌آيد يك سر به درمانگاه مي‌زند و خبرهاي تازه مي‌گيرد و باز مي‌پرسد اينجا چه خبر؟
خلاصه كه فضا به شدت امنيتي و تحت كنترل بود. يك جورايي هم به نظر مي‌آيد كادر قبلي يك جايي سربه نيست شده اند.

كاش اين مدت يك خبري ازشان مي‌گرفتم. كاش بلايي سرشان نيآورده باشند.

گره در گره

ديروز ايميلش را ديدم. مهربان و البته يادآور كلي روزهاي...

جواب دادم.

ديروز هر دو هويه را برده بود. يكي را عقد كرده بود سر يك پروژه، آن يكي را هم خراب كرده بود و گره زده بود به بهانه خرابي.

***

وقتي ذهنت صبح تا شب به موضوعات فني فكر كند و بعد از شب تا نيمه شب به راهكار براي موضوعات اجتماعي كه دارد به فلج كردن مي‌رسد. آن وقت برآيند اين دو اضداد مي‌شود اين خواب:

هويه خرابه را صبح زود به دستم رسانده‌اند، دختري كه تو ايميل بهش اشاره كرده بود مي‌آيد دم در خانه هويه را قرض مي‌خواهد.

مي‌برد و برنمي‌گرداند تا شب من اسير دختر و هويه مي‌مانم.

روزنه‌اي براي نفس

همه چيز در تعادل زندگي پر مي‌شود از تو.
آنقدر پر كه مفهوم تعادل را گم مي‌كنم.
آنقدر گم كه انگار جاي همه چيز خالي است.

قوانين زير پتويي

سه چهارم زندگي در نگراني مي‌گذرد براي آنچه كه حكومت نمي‌پسندد ولي بخشي از زندگي تو است...

خاك گرفته

اينجا را كه باز مي‌كنيد اول سعي كنيد خودتان را از كنار مانيتور دور نگه داريد و بعد يك فوت قوي بكنيد كه خاك روي صفحه كنار برود تا شايد بشود زيرش را خواند.

اختلال تعاريف

يكي مي‌گفت موضوعات زنان در ايران بيش از هر چيز ناموسي است.

پنجشنبه در حالي تماس مي‌گيرد كه دو- سه ساعتي از ساعت كار گذشته و دارم با عجله كارها را مرتب مي‌كنم كه بروم.
كلي خواهش و اينها كه كارش واجب است و گير مانده وفلان تا وصل مي‌كنند كه باهاش صحبت كنم.

مي‌گويد من فلان شهر صنعتي در اصفهانم و آمدم سايت فلان را راه اندازي كنم و اشكال فني برايم پيش آمده، خوب صحبت مي‌كنيم.
قرار مي‌شود يك چيزهايي را تست كند و باز اگر جواب نگرفت دوباره سوالهاي ديگري بپرسد و مسيرهاي ديگر را امتحان كنيم.
مي‌پرسد تا كي هستيد؟ مي‌گويم دارم مي‌روم. جمعه را مي‌پرسد كه مي‌گويم نيستيم.
خواهش مي‌كند كه شماره موبايلم را بدهم چون بايد حتمن اين يكي دو روز راه بياندازد.
شماره را مي‌دهم و مي‌گويم هر جا به اشكال خورديد تماس بگيريد.

لحظه آخر يادش مي‌افتد اسمم را بپرسد. مي‌گويم.
يك دفعه مي‌گويم اااا شما خواهر آقاي (برادرم) هستيد؟
مي‌گويم بله.
مي‌گويد پس اگر باز اشكال بود و نتوانستم پيدا كنم؟
مي‌گويم شماره موبايل را داريد ديگر. تماس بگيريد.
كلي من و من مي‌كند و مي‌گويد نه پس من مزاحمتان نمي‌شوم. حالا شنبه اگر هستيد با دفتر تماس مي‌گيرم.

مبهوت مي مانم كه آن همه اصرار و توضيح كه كارش عجله‌اي است و شماره را مي‌گيرد و حالا تا مي‌فهمد من خواهر-مادر يكي هستم پشيمان مي‌شد كارش را عجله‌اي انجام بدهد و لابد كلي هزينه را تحمل مي‌كند.

نمي‌دانم با گوشي يك خانم مهندس با اجازه و هماهنگي با خودش تماس گرفتن و صحبت هاي كاري كردن مگر در چه حد كار غير عرف و بي‌ناموسي است لابد كه ...
يا برايم جالب است بدانم كه تصور آدم ها از خودشان و رفتارشان چي است؟

خواندني

كاوه مجموعه نوشته‌هايي را با عنوان نوشته هاي اعتراض دارد مي‌نويسد كه به بررسي مردم سبز مي‌پردازد.
اين هم يك جمع بندي از عملكرد دولت نهم در مورد زنان
زندگي عادي نيما جز پست هايي است كه من از منظر نگاهش خوشم آمد. حيف كه فيلتر است. اما در گوگل ريدر مي‌توانيد ببنيد فعلن.

ضد شعار

شعارهای روز قدس گاهی چیزهایی داشت که اذیت می کرد.
شعارهایی که مردم گهگاه راجع به تجاوز می دادند دو تا بود، که به نظرم هیچ خوب نبود.
"شکنجه، تجاوز دیگر اثر ندارد"
این شعار خوبی نیست چون به نظرم بی تاثیر شدن این دو روش را در ادامه مبارزه مدنی مشخص نمی کند. از طرف دیگر اینکه شکنجه و تجاوز بی تاثیر باشد، یعنی فراوانی این اعمال بی اهمیت شده است.
در صورتی که اتفاقن هر نوع شکنجه و از جمله تجاوز موضوعی است که نباید مثل یک موضوع عادی بی تاثیر و به صورت فراوان راجع بهش در جامعه حرف زد و شعار داد. این موارد جز جنایات و وحشیگری و بی قانونی حکومت باید یاد بشود که خواست عموم محاکمه مسببین آن است و نیز اصرار جامعه مدنی بر ترک چنین روشهایی و پافشاری مردم بر عذرخواهی رده های اول حکومت از مردم به عنوان آسیب دیدگان این جنایات باشد که این شعار هیچ کدام از این خواسته ها را بیان نمی کند.
به جای این شعار می شد شعارهایی خطاب به قوه قضاییه داد که محاکمه متجاوزان و ترک شکنجه زندانیان را خواستار شد.

یک شعار دیگر هم که باز به نظرم پر اشکال بود این که: "بسیجی حیا کن تجاوز را رها کن"
ما باید هشیارانه و آگاهانه از روشهای قبلی حکومت که باعث ترویج بی مسئولیتی در جامعه شد دور بمانیم. بسیجی در دهه 60 و نیز بعد از جنگ یک نام کلی برای هر کسی که کارهای مختلفی انجام می داد بدون اینکه مسئول گزارش دادن به ارگان، سازمان و یا جایگاه قانون مدنی باشد.
حالا اگر باز یک نام کلی را مسئول تجاوز به زندانیان بخوانیم عملن از قوه قضاییه، دادستان، بازپرس، و کارشناسان وزارت اطلاعات که مسئول مستقیم این اتفاقات بوده اند سلب مسئولیت کرده و قضاوت گونه و بدون تشکیل دادگاه و محاکمه یک نام کلی را مورد اتهام قرار داده ایم.
مورد دیگر هم اینکه وقتی اینچنین خطاب گونه می­خواهیم که عملی را ترک کند، یعنی باز داریم یک روش را به عنوان روش عمومی و همیشگی می­شناسیم و می­خواهیم که این روش را ترک کند، در صورتی که این اتهام نامنصفانه و غیر واقعی است و همین باعث می شود که قدرت شعارهای دیگر هم که قوی ، عاقلانه و متمدنانه و قاونومند است، گرفته بشود.

28 شهريور 88

كاش مي‌شد بوي باران را هم پست كرد

در اين شهر فرشته اي وجود ندارد

نمايش "در اين شهر فرشته‌اي وجود ندارد" راجع به موضوعي است كه كمتر نمايشي راجع به آن اجرا شده است.

اما در كل كار خوبي از آب در نيآمده.

موضوع قتل ناموسي است. اما صرفن توصيف يك قتل با يك اشاره كوچك و خيلي سطحي به پيش زمينه حادثه.

در راستاي توصيف حادثه، صحنه هايي از بازجوي خانواده قاتل و مقتول كه پدر و دختر هستند و در انتها بسته شدن پرونده ولي دم و در واقع قاتل به خاطر نداشتن شاكي خصوصي.

صحنه هاي بازجويي بيشتر طنز بسيار نزديك به واقعيت است كه طنز موضوع و تكه كلامهايي كه از اتفاقات اين روزهاي جامعه گرفته شده است، سطح نمايش را عوض مي‌كند.

اما اگر موضوع پرداختن به قتل زنان توسط خانواده است، هنوز فيلم "عروس آتش" خيلي پخته تر و كاملتر از اين نمايش بود.

راستي اجرا تمام شده است. اما كاش مي‌شد براي تشويق براي كار بيشتر روي مسائل زنان، بچه هاي خبرنگار يك مصاحبه با كارگردان اين نمايش مي‌گرفتند.

تجاوز در راستاي جلوگيري از تضعيف رهبري

از آنجايي كه دادستان جديد تهران ديشب فرمودند كه اين دختره كه بهش تجاوز شده چند بار از خانه رفته بيرون( لابد بي‌خبر) و اين استدلال قوي يعني اين كه حقش بوده و بايد به چنين دخترهايي تجاوز بشود آن هم توسط ماموران ... نظام، من در ادامه پست قبل متنبه شدم و يك دفعه متوجه شدم كه اين ماموران... نظام چقدر نجيبند كه تا به حال اينقدر به ما كم تجاوز كرده‌اند.

من عادت ندارم از خانه كه بيرون مي‌روم جز "دارم مي‌روم بيرون" توضيح ديگري اضافه كنم. بنابراين هر بار من از خانه خارج مي‌شوم در واقع بدون اينكه خودم چندان آگاه باشم، دارم فرار مي‌كنم.
بنابراين به ازاي هر بار از خانه بيرون رفتنم مستوجب تجاوز توسط ماموران... نظام هستم.

برادرها بجنبيد كه بهشت دارد پر مي‌شود از همكارهاي پركارتان.
***
كيفرخواست امروز هم كه از بقيه روزها نشاط آور تر بود.
فكر كن مي‌گويند اين چهار تا آدم كه البته نامشان علني نيست و يك مشت حروف الفبا هستند، چند نفري با هم رهبري را تضعيف كردند. اگر واقعن كار همين چند نفر آدم بوده كه دست مريزاد عالي است. چطور توانستند رهبري به آن محترمي و گندگي و مشروعي و قدري را تضعيف كنند؟
اگر هم كه رهبري يك جورايي همچنين هم قدر نبوده كه با يك باد زبانم لال تضعيف بشود كه باز هم دست مريزاد به اينها.
ما را باش چه ساده فكر مي‌كرديم روش حكومت داري و رفتار و سركوب اين چند ده ساله و قانونگريزي شخص شخيص رهبري و كلي چيزهاي قلمبه سلنبه ديگر رهبري را چيز، تضعيف كرده است يا نه شما بخوانيد تضعيف مي‌كند.

چقدر اين روزها هوا خوب است. آدم هي از خامي در مي‌آيد.

كي بود؟ چي بود؟ كجا بود؟

به من كه تجاوز شده است
تو چطور؟

ادامه کمپین

درست روز آخر مهلت تبلیغات انتخاباتی بود. روز آزادی. کل مسیر خیابان. تا جایی که چشم کار می کرد. سبز، سفید، رنگی و البته گاهی سه رنگ با آن الله وسطش که هفته های بعد هم همان طور با موتور شبیه همان شب می گذشتند.
دختران و پسران جوان. مردها و زنهای مسن. کودکانی که نه به سن رای گیری رسیده بودند و نه خاطره ای از دورتر از آن روزها داشتند.
همه شاد، گاهی هیجان زده، گاهی آرام اما همه در حرکت. فکر می کردم چقدر این شهر این روزها را دلتنگ است. چقدر نداریم، روزهای شادیی که سهم همه در آن یکسان باشد و همه با هم در آزادی فرصت شادی داشته باشند. فکر می کردم چقدر ما دلمان کارناوال های شادی می خواهد. شادیی که همه بتوانند به عقاید و سلایق هم لبخند بزنند و رد بشوند.
بعد از کار بود. نزدیک 7 شب. من و مارال از یکی از خیابانهای بالایی که هفته های بعد هم هر بار از آنجا آمدم و برگشتم و هر بار پر از موتورسوار و چفیه بند و... بود به آزادی سرازیر شدیم.
هر دو با اصرار رنگی شبیه به گروههای دیگر نداشتیم. نه سبز، نه سفید و نه سه رنگ. مثل روزهای دیگر بودیم. مثل روزهای سخت و پر التهاب سه سال گذشته. فقط کوله هایی پر از کاغذ و چندین خودکار.
ماشین را گذاشتیم و پیاده به سیل پیوستیم. اول آدمها را انتخاب می کردیم. بعد از سه سال هنوز هم می دانم صحبت 10 دقیقه ای در خیابان با هر قشر و هر تفکر کار من نیست. اگر زمان باشد و فضا مساعد چه بهتر، اما در عرض 10 دقیقه نمی توانم، ناچار به انتخابم.
دسته دسته آدمهایی که برمی گشتند. خسته راه اما پر انرژی و شاد. اول آرام آرام هر دو سراغ آدمهایی رفتیم. می پرسیدند کدام کاندیدا؟
هیچ کدام. کار ما از سه سال قبل آغاز شده است. موضوع تغییر قوانین ضد زن است.
اما کم کم چیزی شبیه امنیت ما را امیدوار می کرد، تا به خودمان بیاییم هر کداممان بین 5-6 نفر ایستاده بودیم و توضیح می دادیم و امضا می کردند و گاه بیشتر می پرسیدند و گاه شوخی های انتخاباتی می کردند و گاه پر امید از روزهای بعد می گفتند و برای تغییر قوانین هم امید تزریق می کردند.
یک ماشین گشت پلیس کنار خیابان ایستاده بود. با فاصله دو متری از ماشین با دو خانم صحبت می کردیم و یکی از آنها امضا کرد. به مارال می گویم باورت می شود؟ نسیم، فاطمه، زینب، ناهید، محبوبه، نفیسه، بیگرد ... و حالا ما جلوی روی پلیس داریم امضا جمع می کنیم. کاش پلیس همان شکلی می ماند. کاش این روزها دیدنش من را یاد ندا، سهراب و 71 نفر دیگر نمی انداخت. کاش همچنان همه شاد بودند. کاش نگرانی هر روزه آن همه دستگیر شده و فشارهای روی آنها چهره ها را تغییر نمی داد.
اما خوب دیگر جرات پیدا کردیم، انگار داشت یادمان می آمد که سه سال پیش هم آرامترین و صلح آمیزترین روش را پی گرفته بودیم و فقط با مردم حرف می زدیم، اما نمی دانیم کدام حفاظت امنیتی تعریف جدیدی از امنیت ملی داده بود در این سه سال.
دختر همراه دو پسر است. مقنعه ی طوسی سرش و با مانتویی همرنگ و مچبند سبز. حرفها را گوش می دهد و می گوید من اطمینان ندارم، شما از طرف ا.ن ها هستید و می خواهید بگویید او این کار را برای زنها کرد. یک بار دیگر متن بیانیه کمپین را نشانش می دهم. مجلس و بعد به مجامع بین المللی. می گوید خوب که چی؟ این یک جور طرفند است. عصبانی است. می گویم ما سه سال است... می گوید پس چرا الان اینجایید؟ می گوید چرا حمایت نمی کنید از یک کاندیدا؟ می گویم من یک نفرم اگر بخواهید می گویم به طور شخصی به کی رای می دهم و چرا ولی اصرار دارم که کار ما در تعریفش نه حمایت از کاندیدا تعریف شده و نه حمایت فایده ای برای این کارمان دارد. اگر حالا هستیم چون این سه سال فشار هر روز بیشتر می شد، ما بودیم اما نه اینطور در آزادی. خیلی از ما دستگیر شده ایم برای همین چیزها که من می گویم اما در فضای غیر انتخاباتی. یکی از پسرهای همراهش برگه را تا انتها خوانده و می گوید من می شناسمشان. قبلن امضا کرده ام. راست می گوید، امضا کن.
دختر او را به سکوت دعوت می کند تا خودش فکر کند. یک سبز از کنارمان رد می شود، واکنشش به خنده ام می اندازد، می خندم و دست تکان می دهم. دختر که چند لحظه ای آرام بود می پرسد خودت به کی رای می دهی؟ می خندم و می گویم به یکی از کسانی که تو بهش رای می دهی. به چیزی غیر از دروغ. لبخند می زند و خودکار می خواهد و امضا می کند.
این دروغ چی بر سر این مردم آورد که فضای اعتماد این همه شیشه ای شده؟
پسرهای 19-20 ساله دوره مان می کند. من و مارال بین دیوار خیابان و هجوم آنها گیر کردیم. مارال این مواقع از من خوش اخلاق تر است. بین خودشان کسانی امنیت برای طلب می کنند و دیگران را ارام می کنند. از استادیوم می آیند. خوانده- نخوانده امضا می کنند و یکدفعه یاد ازدواج اجباری خواهرشان و کتک های پدرشان می افتند و شوهر خواهر که ... می گویند استادیوم را سبز کردیم و پر شر و شور غصه های زندگیشان را مرور می کنند.
خانم های چادری. با طمانینه گوش می دهند، امضا می کنند و آرزوی امید. نفهمیدم چه رنگی هستند اما من را یاد مادرم انداختند.
دختر چادری، با همراهانش و مردی جوان با پیرهن آستین کوتاه. مرد تا کاغذ را می بیند می گوید نه برویم. دختر مردد نگاهش می کند. می گویم شما بخوانید خانم و شروع می کنیم و قانون فلان و بهمان... می گوید شما می خواهید بگویید این دولت حقوقمان را نداد. شما بر علیه این دولت هستید. می گویم من حرفی از دولت نزدم، من از قانون می گویم. قانون گذاری کار مجلس است و اجرای آن توسط دولت. می گوید این چهار سال خیلی هم خوب بود، این همه دختری که دانشگاه رفتند، این همه فرصت کاری برای زنان. می گویم من راجع به کاندیدا و دولت نمی خواهم بحث کنم اما زنی که نمی توانست از شوهر معتادش طلاق بگیرد و هر شب از او کتک می خورد هنوز هم در همان وضع است. می گویم دختر 14 ساله ای که توسط پدرش به مرد 50 ساله فروخته می شد هنوز هم فروخته می شود ما کارمان را در زمان این دولت شروع کردیم اما خواست ما چیزی نیست که الآن این یا آن را ترجیح بدهد. برگه را می خواند تا انتها می گوید قوانینی که می گویید درست اما به هر حال رای که می دهید. می گویم با حق انتخاب به عنوان یک انسان بله. می گوید پس فقط قوانین؟ مطمئنش می کنم خودکار را می گیرد. به مرد جوان همراهش نگاه می کند. مرد می گوید نه. مردد به من نگاه می کند. مرد سرش را زیر می اندازد و ما را ترک می کند. دختر با چشمان نگران دنباله مردش خودکار و برگه امضا نشده را پس می دهد و می رود.
باز هم رگه های بی اعتمادی، باز هم دروغ.
آدمهایی که از بی اعتمادی به نظام حاکم می گویند اما امضا می کنند. آدمهایی که از دوری از فساد مالی می گویند و امضا می کنند. آدمهایی که از اسلام و اعتقاداتشان می گویند و امضا می کنند. آدمهایی که از رای به مجلسیان میگویند اما امضا می کنند.

نزدیک سه ماه گذشت. سه ماه و چندین ده نفر کشته و چندین صد نفر دستگیر و جراحت و آزار.
لحظه ای هم فکر این مردم با آن همه امید و پس از آن تحقیر و تهمت و آزار رهایم نمی کند. مردمی که زیر فشار مقاومتشان محکم شده اما احساس و آرامششان آسیب دیده.
مردمی که روزها شادی را گم کرده اند. مردمی که به هم تلخ نگاه می کنند. مردمی که اعصابشان زیر تحقیر و توانشان زیر به زانو افتادن اقتصادی تحلیل رفته است.
و زنانی که زیر تمام این تحقیرها و فشارها هنوز هم جنس ضعیف این فرهنگ و این جامعه و این قوانین و این سنت هستند.
یعنی فشار بر فشار. اما هنوز هم می دانیم که اگر مردم بخواهند تغییر بدهند، می توانند.
هنوز هم می دانیم که دولت نامشروع، مجلس بی کارکرد، دادگاه ناعادل معنی مردم را نمی دهد. خواسته ها تکرار می شوند. بلند فریاد می شوند. ده قانون که باید تغییر کنند. در مجلسی که دستور فرمایشی استقلالش را حذف نکند.
ده قانون که باید اجرا بشوند، در دولتی که دروغ، تقلب، خشونت و آزار را رها کند.
ده قانون که باید مورد قضاوت قرار بگیرند در دادگاهی که بی طرف و قانونمند برگزار بشود.
ده قانون که منهای کوته فکری، فساد، ظلم و ... زندگی را قانونی از زنان سلب می کند. قانون باید تغییر کند و اجرا بشود.

مکان های جمعی نظام در پستو

از همه چیز می ترسند.
طرح اکرام ایتام را هم بردند تو نمایشگاه که در ورودی و خروجیش بایستند و جز خودیها یا رامها را راه ندهند.

دوباره

بالا نشسته بود و من پایین.
صورتش را آورد جلو و بوسیدم، اما نه آنطور که من هم می پسندیدم. مثل همیشه آن موقع که تمایل یک طرفه و بالا به پایین است.

تو اتاق روبرو داشتم صورتش را می دیدم، گفتم فلانی تو اتاق روبرو است اینجا و اینطور نه. و فکر کردم اگر ببیند حتمن ناراحت می شود.
شانه ام را دور دستش هل کوچکی داد طوری که از اتاق روبرو دیده نشویم و باز بوسیدم.

خواب دیدم.

همه اینها در فشار پایینی که بیدار شدن را سخت کرده بود.
حالا تعداد سرمها آنقدر بوده است که شب امید خواب ندیدن کمی قوی بشود.

س ...ت

بیا! یک هدیه خوب دارم برایت

بازی تکراری

در تمام پیش ذهنم تکرار می شود.
در تمام خوابها تکرار می شود.
در تمام دلگیری ها و نااطمینانی ها سایه اش تکرار می شود.
ابهامی که نمی شناسیش و مسئولش نیستی اما هزینه اش را می دهی.

داستان تکراری شبیه بقیه داستان ها
داستان دخترک حسود
داستان زیرکی ناباب برای جبران ضعف دخترانه (من باور به ضعف دخترانه ندارم، اما کسی که ضعفی را به خاطر جنسیتش می پذیرد چه باید کرد؟)
داستان اغتشاش ساختن برای تاکید بر وجود داشتن و مطرح شدن

گویا تمام آدمها بدیلی دارند ناهمجنس تا یادت بماند کجا، در بین کدام فرهنگ، با پشتوانه کدام سنت، و در چه زمانی زندگی می کنی.

تهوع

اگر جايي باشد كه بشود ذهنيات دست و پا گير را بالا آورد، تا دست كم اين حالت تهوع كمتر بشود، دلم مي‌خواهد اينجا بنويسم.

براي چند دهمين بار، اينجا نياز به همدلي و درك شدن ندارم. مي‌تواني نخواني يا اگر خواندي و خوشت نيآمد صفحه را ببندي و تمام.
اما دست كم من مجبور نيستم چهره و لحن درك نكردني و گاهي تمسخرآميز تو را ببينم.

خواب ديدم
بچه نه ماه ماهه بود و بايد به دنيا مي‌آمد.
قرار شد از قسمت كله من به دنيا آورده بشود.
يك چيزي مثل سر شدگي موضعي، من به هوش بودم اما درد نداشتم.
از بناگوش چپ تا راست بايد بريده مي‌شد و لب پاييني هم همراهش.
درخواب مي‌بريد و من صداي بريدن گوشت و پوستم را مي‌شنيم. خون را مي‌ديم. خوابم رنگي بود.
تو اتاق قبلي خودم، روز بود و اتاق آفتابي.
قسمت بريده شده را نشانم داد. فك پايين و لب پايين همراهش بود.
كناري گذاشته مي‌شد تا بچه به دنيا بيايد و بعدن دوباره دوخته مي‌شد.
گوشت و پوست آويزان را حس مي كردم و خون را...
با يك لب و يك فك حرف مي زدم و منتظر بچه ‌ام بودم. دوست نداشتم مهمان بيايد چون مطمئن بودم چهره‌ام مشمئز كننده است.
بچه به دنيا آمد. سالم. دوست داشتني. هنوز هم حس گرمايش در آغوشم تازه است.
درخواب از شيوه بريدن و ... متعجب نبودم.
اما به محض بيدار شدن از تمام تصاوير خواب وحشت كردم.
از چيزي مي‌ترسم كه نمي‌دانم چيست...

حاكمان مسبب بي‌اخلاقي

هيچ كدام از مقاهاي رسمي كشور به خاطر كشته شدن آدمها در حوادث بعد از انتخابات، از خانواده‌هاي آنها و نيز مردم عذرخواهي نكردند.

هيچ مسئول امنيتي، كشوري، اجرايي و نظامي به خاطر آسيب رساندن به جان مردم، مال مردم و روان مردم عذرخواهي نكرد.

اصولن هيچ مقام قدرتداري در نظام، مردم را همدلانه مخطاب قرار نداد.

در چنين وضعيتي جامعه رفتار عمومي مردمش را چطور بازتعريف و اصلاح مي‌كند؟

در چنين برخوردي، واكنش افراد جامعه با همديگر چطور بازتنظيم مي‌شود؟

جامعه‌اي كه كرامت و ارزش انسانيش به هيچ گرفته شده،افرادش تحقير شده‌اند، آزار ديده و كشته شده‌اند، چطور مي‌تواند تعادل رفتاري و اخلاقي را در روابط خودش با بقيه افراد تنظيم كند؟

نمي‌دانم اين روزها چقدر فرصت مي‌كنيد بين مردم عادي باشيد و چقدر در روابطشان اختلال و كم اخلاقي را بيشتر نسبت به قبل مي‌بينيد؟

به نظر من در كل مردم نسبت به قبل از اين اتفاقات عصبانيت و بي‌صبري و آمادگي تنش پذيري در رفتارشان مشهود به چشم مي‌آيد.

مثلن در رانندگي. در صف فلان و بهمان. در روابط خياباني و مواردي شبيه به اين...

اولين وزير زن جمهوري اسلامي

صرف نظر از تمام حاشيه ها و تمام اتفاقات، خوشحال و اميدوارم به آينده خواسته هاي زنان، كه خانم وحيد دستجردي در اين شرايط و با اين كابينه، به عنوان وزير انتخاب شد.

و اين را گرچه در زمانه و در بين تلخي ها و نگراني هاي بسيار اما به تمام فعالان حقوق زنان در اين صد سال تبريك مي‌گويم.

شايد بعدن كمي مفصل تر نوشتم.

درد مي‌پيچد در دلمان يكهو...

مسئوليت يا تابو؟

ريشه هاي اخلاقي- سنتي گاهي محكم تر و پردوامتر از آنچه كه فكرش را بكنيم در تار و پود ذهن آدمها رسوخ كرده است.
شايد لازم باشد براي آدمهايي در مسئوليت هاي خاص، قبل از هر آموزش علمي، نوعي نحوه نگرش ديگر آموزش داده بشود، فارغ از قضاوت، فارغ از حكم صادر كردن و فارغ از تنبيه رفتاري شخصي.

چند درصد از خانم دكترها و نيز آقا دكترها كه تخصصشان "بيماري‌هاي زنان" است، فارغ از كليشه هاي معروف و تابوهاي جنسي و قضاوتهاي سنتي- اخلاقي هستند؟
چند درصد از آنها نوع نگاهشان به زنان بر مسئوليت شغلي و حرفه‌ايشان غلبه پيدا مي كند؟
چند درصد از آنها ارزش بيمارانشان با توجه به منش شخصي زندگي خصوصي آن بيمار بالا و پايين مي‌شود؟

به راحتي و با مشاهدات عيني خودم در تمام اين سالها مي‌توانم بگويم زير ده درصد پزشكان اين تخصص قابليت تميز بين مسئوليت پزشكي و تابوهاي ذهني خودشان را دارند.
اميدوارم به پزشكان اين تخصص برنخورد. اما خودم در تمام اين 9-10 سالي كه مرتب بايد بهشان مراجعه كنم، به طور ميانگين هر سال به دلايل رفتاري و نه علمي، يك پزشك عوض كرده‌ام.

تبریک سه سالگی کمپین به مامور امنیتی

شد سه سال. یادت هست؟
کی بود اولین بار؟ اردیبهشت؟ اسفند؟ یا شاید هم قبل تر.
آمدی خانه مان. آنجا را که خوب بلدی نه؟ همانجا که آدرس را با کروکی به همکارهایت دادی. همانجا که وقتی آمدند فقط اتاق من را گشتند. بالاخره تو چندین و چند بار آمده بودی و می دانستی من چه جور آدمی هستم. می دانستی هر چه هست همه در اتاق من است.
آره می گفتم، دفعه اول حجابت را برنداشتی. دفعه های بعد هم همین طور. همیشه همان طور می نشستی، حالا در پارک بود یا خانه ما زیاد فرقی نداشت.
نمی توانستی بیش از آنچه می گفتم از من سر در بیآوری. نه که آن موقع مطمئن باشم که تو همکار نجفی مقدم، همان پلیس امنیت هستی، نه. اما خوب زیاد عادت ندارم سیر تا پیاز بگویم و جزئیات نامربوط زندگیم را بچینم.
اما خوب با احتیاط می پرسیدی. تیز به نظر می رسیدی و تلاش برای جلب اعتماد هم کردی.
شماره خانه را به کسی نداده بودم. چون به کار نمی آمد از بس که خانه نبودم. اما از اینجا یعنی خانه مان خواستی که زنگ بزنی، نمی دانم درست کدام یکی از همکارهایت آن ور خط بود. رفتی از تو اتاق من صحبت کنی. جای همه چیز را خوب یادت ماند که به نجفی بگویی.
قاطی دعواها نمی شدم، گرچه هیچ هم خوش اخلاق نبودم. ترس از همکارهایت مسخره بود. خوب حواست را جمع کرده بودی که تو گزارشهایت اینها را بنویسی و تکیه کلامها را. از اینکه دختر باهوشی بودی در کارت جدن خوشم آمد. تحسین برانگیز بود. می دانی تو از نجفی باهوش تری، حتی اگر او بازجو و بازپرس بشود و درجه بگیرد و تو نه، همین خوشحال کننده است که یک زن مثل تو در جمع های کمپین بوده است، خیلی از کارگاهها را گذرانده و این طور توانمند شده است و از هوشش استفاده می کند. حالا در چه راهی با خودت است.
می دانی تو را با آن خانم همکارت که با نجفی آمده بود خانه را بگردد یا تو اتاق بازجویی نشسته بود که حفظ ظاهر کنند، مقایسه که می کنم می بینم کمپین واقعن خوب کار کرده است. نه دیگر همه را نگذار به حساب آموزش های ناجا و اطلاعات و چه و چه... . نجفی هم همه این آموزش ها را دیده بود، اما آنقدر دست پاچه بود و آموزشش ناقص بود که بین جمله هایش ناچار بود هی به من یادآوری کند که واحد فنی گذرانده برای بازجویی و تو که خوب من را می شناسی نمی توانستم خنده ام را نگه دارم این جور وقتها.
این که تو اعتماد به نفست بیشتر شد.
این که تو توانایی های خودت را پخته تر کردی.
این که آمدی CD بانک را دادم دستت. کل بانک را دیدی و بهت یاد دادم که چی است و چطور کار می کند. لپ تاپ و آن یکی کامپیوتر را دیدی.
این که تمام اطلاعات بهت می رسید از ریز و درشت که بدانی واقعن نه توهم اقدام علیه امنیت است و نه چیزی شبیه آنچه که حاجی می گفت.
این که هر جا که من و بقیه بودیم تو هم می توانستی باشی.
این که کار گروهی و تنظیم و مرتب کردن کارگاهها و بقیه کارها با من و تو و هر آدم جدید دیگری بود. و معنیش این بود که بالا و پایینی وجود ندارد.
این که بی هیجان اضافه، بی جوزدگی و بی ترس راجع به هر چیزی با هم بحث می کردیم، منصفانه بگو قابل مقایسه با اداره بود؟
یادت هست دغدغه مان زنان ناشناخته و کنشگران تازه نفس بودند و هستند؟
یادت هست قانون مداری در مبارزه برای تغییر قانون چقدر موکد در حرفهایمان بود؟ و چقدر تو و حاجی را عصبانی می کرد.
همه اینها سه ساله شد. سابقه من را اشتباه کرده بودی؟ یا تو تازه به این بخش منتقل شده بودی؟
در هر دو حالت سه سال گذشت. همه چیز سر پا است. قوانین یک به یک دارند تغییر می کنند. آدم های بزرگ تر از نجفی و حاجی حمایت کرده و حتی الگو می گیرند. حتی خود تو در آن الگوی... بگذریم جایگاه من با تو فرق می کند. من اهل افشاگری فعالیت های اجتماعی مفید نیستم.
نجفی بهت گفت تو بازجویی بهش چی گفتم؟
متن بازجویی ها به تو رسید که نوشته بودم اگر مقام قضایی و حقوقی معتبری کمپین را غیر قانونی اعلام کند، بیرون می کشم و از راه دیگری مبارزه برای حقوق زنان را پیگیری می کنم؟
متن حکم را هم که دیدی. نه تنها کمپین، بلکه هر کاری برای حقوق زنان از نظر مرجع قضایی موجه و قانونی است.
یادت است چقدر سر داوطلبان جدید کمپین بحث می کردیم و این که بجز قوانین، آگاه سازی و توانمندی زنان موضوع مهم و بخش بزرگی از هدف است. حالا این همه آدم را که تو این مدت دیدی به کنار، خودت را با قبل از آشنایی نزدیکت با ما مقایسه کن. من که می گویم دست مریزاد به کمپین.

برای کل این یک سال برای من توانمندی تو یک نفر، یک زن کافی است. برای همین تبریک سه سالگی کمپین را ویژه می خواهم به خاطر تو بگویم. اول به تو، بعد به تمام بچه هایی که در این مدت دیدی و شناختی و باهاشون رابطه گرفتی و گزارشهایش را نوشتی و حقوقت را گرفتی.
فرق بین من و تو هر چه که باشد، ما هر دو زنیم. دغدغه بودنمان در کمپین یک میلیون امضا، هر چه که باشد نیتمان زندگی برابر است حتی اگر تو از برابری که ما می گوییم زیاد خوشت نیاد، گرچه بعد از این مدت واقعن این را هم بعید می دانم.

خشكسالي و دروغ

اولين واكنش نمايشي بعد از اين اتفاقات تقديم به دروغگويان بزرگ كشور.

نمايش "خشكسالي و دورغ" يك كار خوب ديگر از محمد يعقوبي است.

كار "ماه در آب" را خيلي دوست داشتم. و "ماچيسمو" هم آخرين كاري بود كه ازش اجرا شد.

اما اين نمايش

روي صفحه داخلي پوستر يك دعا از داريوش نوشته شده: اهورا مزدا اين سرزمين را از دشمن، خشكسالي، از دروغ مصون...

بعد روي دروغ به بعدش جوري با رنگ قرمز خط خطي شده است كه گويي متن سانسور شده است.

متن اجتماعي، روابط مخدوش و پر از دروغ در زندگي خانوادگي كه تاثير گرفته غير مستقيم از نمونه آنها در جامعه و سياست است با تكيه هاي نوك تيزي به سياست.

كارگرداني خوب

و بازي علي سرابي و آيدا كيخاني پخته تر از قبل.

يعقوبي هر جا مجبور به سانسور متن بوده است از كلمه 25 استفاده كرده است، كه اشاره به سانسور در ماده 25 قانون اساسي دارد.

و اين بسياردلنشين در متن درآمده است.

مثلن مي‌خواهد بگويد فلاني دوست دختر تو است، مي‌گويد يعني 25ت است؟

يا مثلن مي‌گويد: تو خودت مي‌بيست و پنجي؟

يا: الان كه دروغ تو مملكت 25 25 است.

كلي تيكه به قاضي هاي دادگستري كه الان آدم حالش بد مي‌شود، حتي بخواهد اين قاضي ها را ببيند.

يك كار سمبليك جالب ديگر هم استفاده از روزنامه اعتماد ملي در آكسسوار صحنه است آن هم با تيتر اعترافات كروبي، وقتي آيدا كيخاني دارد روزنامه مي‌خواهند. كه يك جورايي تاكيد دوباره مي‌كند بر زمان نمايش.

پاورقي:

اصل 25 قانون اساسي:

بازرسي‏ و نرساندن‏ نامه‏ ها، ضبط و فاش‏ كردن‏ مكالمات‏ تلفني‏، افشاي‏ مخابرات‏ تلگرافي‏ و تلكس‏، سانسور، عدم‏ مخابره‏ و نرساندن‏ آنها، استراق‏ سمع و هر گونه‏ تجسس‏ ممنوع‏ است‏ مگر به‏ حكم‏ قانون‏.

اين هم يك مصاحبه بد با كارگردان يك كار خوب

وزراي زن براي مردان كابينه كه خودشان را جمع و جور كنند

هر خبري تا به حال در مورد زندان و بازداشت و بازجويي هاي مردان در جمهوري اسلامي بوده است، شكنجه فيزيكي و رواني بوده است.
در مورد زنان اما به طور كلي موضوع تسلط گفتمان جنسي مردان به عنوان موضوعي غالب در تمام موردها، هميشگي و همه جايي بوده كه در اين نظام هم با رنگ عقايد ومذهب به نوع خودش انجام مي‌شده است.

اما اين بار اوضاع به كل فرق مي‌كند.
هتاكي، خشونت و تجاوز همه به صورت مدون وبرنامه ريزي شده، بدون نگراني از بابت افكار عمومي جامعه، شتابزده و بيمارگونه انجام شده است.

سر نخ اصلي اين شيوه، وقتي رئيس دولت نهم در رسانه عمومي، جلوي 70 ميليون آدم به طور مستقيم، ادبياتش را سرگشاده برملا مي‌كند، واضح مي‌شود.
مصاحبه با محبوبه عباسقلي زاده:
احمدی نژاد به ابتذال جلسات کابینه اعتراف کرد

بازی در زمین حریف

یکی از بحث های مهم این روزها اعضای کابینه و پیش از هر چیزی زن بودن سه نفر از افراد معرفی شده است.
بحث های بسیار متفاوت در نظریه های مختلف هم در این زمینه بیان شده است.
کسانی که با اشاره به اتفاقات این دو ماه و نامشروع بودن دولت، چنین عملکردی را هم بی ارزش می خوانند.
کسانی که کمی جدای از این قضیه به تحلیل و پرداختن به شخصیت این سه زن رسیده اند و کارنامه آنها را در عملکردهای اجرایی در گذشته و با رویکرد محقق شدن خواسته های زنان بررسی می کنند.
و نیز عده ای دیگری که خودشان شامل دو گروه متفاوت می باشند گروه حامی دولت دهم و گروه منتقد. اما هر دو گروه با دلایل باز هم متفاوت چنین انتخابی را در زمینه احقاق حقوق زنان موثر و رو به جلو می خوانند.

به نظر من قضاوت کردن در چنین شرایطی نه کار ساده و نه چندان دقیقی خواهد بود. اما می خواهم شبیه خیلی وقتهای دیگر چندین مورد را همزمان در نظر بگیرم تا شاید با فکر کردن راجع به آنها بشود دید وسیع تر و کلی تری نسبت به حالا به دست آورد.

بخشندگی به زنان در دولت نهم
از کارهای ابتدایی دولت نهم (فروردین 85)، صادر کردن اجازه به زنان برای ورود به استادیوم های فوتبال بود. گرچه خیلی زود و به دستور رهبری و با نارضایتی مراجعی از جمله مصباح یزدی مجبور شد فرمانش را لغو کند، اما در هر حال اجازه ورود زنان به ورزشگاهها اولین بار بود که توسط رئیس جمهوری صادر می شد.
اولین دستور در مورد زنان با توجه ویژه به نوع خواسته های کنشگران حقوق زنان.
این تصمیم گرچه مثل خیلی از تصمیمات دولت نهم شتابزده بود، اما با نگاه ویژه به جنبش زنانی که در سال 85 هنوز خیلی فاصله داشت با بدنه وسیعی از اجتماع و کمتر شناخته شده بود، نشان می داد که رئیس دولت هوشمندی مخصوص خودش را به کار می گیرد در جلب حمایت گروههای مختلف اجتماعی که به نظرش در آن زمان بی خطر می آمدند.
اما خوب تصمیمات بعدی به تدریج نشان داد که روشش مانند بقیه کارهایش نه چندان کارآمد و نه چندان با توجه و احترام به خواست متقابل است.

فشارهای دولت نهم به زنان
روز 22 خرداد همان سال 85 اجتماع زنان در میدان هفت تیر، با نیروهای پلیس زن برای اولین بار به خشونت کشیده شد و بیش از 70 نفر دستگیر شدند.

و بعد از آن هم به تدریج طرحهای مختلف دیگری که زنان جامعه را ناراضی و کنشگران زن را به واکنش واداشت:

لایحه حمایت از خانواده
بومی گزینی جنسیتی
طرح امنیت اجتماعی
بستن تنها مجله اختصاصی زنان بعد از چندین سال فعالیت
فشار مطبوعاتی بر خبرنگاران حوزه زنان
فشار قضایی بر فعالان حقوق زنان در دادگاههای مختلف و با طرح دعاوی غیر مربوط
به زندان افکندن عالیه اقدام دوست برای مدت طولانی به عنوان اولین زندانی حقوق زنان
و فیلتر کردن چندین ده باره سایت های فعالان حقوق زنان

ویژگی شخصیتی یا استراتژی؟
اما با وجود این همچنان واکنش شخص رئیس دولت در شرایط مختلف بیشتر از آن که نشان از عدم پذیرش زنان به عنوان نیمی از جمعیت ایران و تحمل و تحقق خواسته های آنان باشد، نشانگر نوع مدیریت و شخصیت انتقاد ناپذیر و خود محور او که البته و طبیعتن با تربیت و رشد در جامعه و محیط مردسالارانه همراه بوده، داشته است.

نمونه های آن یک جمله از احمدی نژاد درجواب به محبوبه حسین زاده، خبرنگار، راجع به چند همسری است که گفته شده بود، برای مردان ایرانی یک زن هم زیادی است چه برسد به ... .

و نیز ادبیات حمایت گونه او از مشاوران زنی که در کابینه اش وجود داشت که اگر یک مرد هم باشد، همان مشاور او است.

با همه اینها به نظر من می رسد که رئیس دولت نهم، همچنان بسیار سعی کرده و می کند که حمایت خودش را از زنان اعلام کند، حالا چرایی این کار چیز مجزایی است، که شاید در یک نوشته دیگر راجع بهش بنویسم، اما در هر حال این حمایت از نوع ویژه احمدی نژادی است.

به عنوان نمونه نامه او به شاهرودی در مورد بررسی دلایل مرگ ندا آقاسلطان، در حالی که در مورد هیچ کدام دیگر از کشته شدگان خرداد و تیر 88 حتی پسر روح الامینی واکنشی نشان نداد.

تعارض وزرای زن
و نیز آخرین روش، معرفی سه وزیر زن برای اولین بار در تاریخ سی ساله جمهوری اسلامی و باز در حالی است که در تمام دوران پیش از انتخابات نه در هیچ کدام از برنامه های زنان شرکت کرد و نه حتی مشاورانش حاضر به گفتگو با فعالان زنان شدند.
به نظر می آید با بی محلی به زنان و خواسته هایشان، تحت فشار قراردادن آنها و در عین حال بعد از اتفاقات این دو ماه، با انجام یک روش موثر برای امکان پیشرفت و انجام خواسته های زنان، می خواهد قوی ترین و به نظر من گسترده ترین گروه اجتماعی را در تعارضی قرار بدهد که بین مشروعیت دولت او و نیز خواسته های زنانه مجبور به انتخاب یکی بشوند تا یا با ترک خواسته هایشان دست کم در این دوره، بتواند آنها را تحت فشار قرار بدهد و تمام تلاشهای زنانه آنان را تا به این مدت امنیتی جلوه بدهد، و یا با استقبال از روش او، از تایید دولتش توسط آنها برخوردار بشود. که البته رفتار این مدت و کیفرخواست نوشته شده عواملش در جریان دادگاه بازداشت شدگان حوادث بعد از انتخابات نشان می دهد که او حالت اول را بیشتر محتمل می داند.
اما موضوع مهمی که شاید خیلی از ما در مورد خواسته های زنانه مان ممکن فراموش بکنیم، هدف محور بودن و نه شخص محور بودن آن است.

خیلی از اتفاقات مهم کشورهای مختلف در مسیر گذار به دموکراسی در زمان دیکتاتوریهای زمانشان شکل گرفته و یا لااقل بسترش فراهم شده است، آن هم درست درحالی که در خیلی از تجربه ها ساختن بستر فرهنگی در زمان استبداد با تناقضات جدی روبرو می شده.

بنابراین این بار هم نباید فراموش کنیم که به جای از بیخ و بن نفی کردن وزرای زن، می شود با انتقاد، سوال، و بررسی موشکافانه این مسیر از معرفی تا پست وزارت زنان هم دام تعارض گونه ای را که برای جنبش زنان پهن کرده شده باز و تبدیل به نفع کنیم و هم در جهت خواسته هایمان موثرترین روش را انتخاب کنیم.

مقاله های مرتبط:
شاه کلید زندان زنان در دست زنان کابینه احمدی نژاد
وزراي زني كه از مردان، مردسالارتراند / فهیمه خضرحیدری
زنان زندانی و کیفرخواستی علیه تاریخ بیداری ایرانیان
زیر پای وزرای زن را خالی نکنیم

حياط پشتي

"تقریبن هم قد من است یا شاید کمی کوتاهتر. شلوار پارچه ای مشکی و یک کاپشن قهوه ای تیره و موهای کوتاه نسبتن روشن و ریشها و سبیلهای نامرتب همرنگ و پوست سفید و چشمهای ناتیره.
جلوی در داخلی ورودی خواهران تو حیاط پشتی دادگاه انقلاب..."
4/11/2008

هيچ وقت اين پست را تمام نكردم. اما وقتي برگشتم حالم خيلي بد بود. خيلي زياد. سيگار خريدم و تا شركت دود كردم و وقتي رسيدم رفتم تو دستشويي و زدم زير گريه.
گفتم مي‌خواهم ازش شكايت كنم، هيچ مستندي نبود. هيچ اسمي و هيچ نشاني نبود. جز يك صدا و يك چهره كه بوي تند وقاحت مي داد.
گفتم مي‌روم پيدايش مي‌كنم، اسم و نام و نشانش را، جواب اين بود مي‌خواهي چطور ثابت كني كه چه گفته است؟ اعاده حيثيت مي كند و آن وقت موضوع برعكس مي‌شود.
تمام روزهاي بازجويي، تفتيش، دادگاه، و و و هيچ كدام شبيه آن روز نبود.
حالم از لحنش و صدايش به هم مي‌خورد.

***
هذيان گويه...، مي‌نويسم كه نباشد نه اينكه خوانده بشود

خواب ديدم. دستگيري فله‌اي. همه را تو يك سالن نشانده بودند. شبيه به مسجد روي زمين نشسته بوديم. در تمام خوابهاي من مكان دستگيري همشكل است. شبيه جايي كه هيچ وقت نديده‌ام. سرد بود. مثل آن روز كذايي.
با كسي كه يادم نيست صحبت مي‌كرديم. يك مرد كوتاه با موهاي روشن و پوست سفيد هم آمد كنارمان بين بحث واردشد و همراهي كرد. ( شبيه مرد حياط پشتي دادگاه انقلاب)
حرفهاي من را با تعجب گوش مي‌كرد. بين حرفهايم، انصار مسجد امام حسن عسگري را هم آوردم.
كسي صداكرده شد رفت.
يك نفر ديگر آمد سراغ فرمانده كل بازداشتها را گرفت، گفتم نمي‌شناسم.
گفت هماني كه باهاش چندين دقيقه صحبت مي كردي.
باورم نمي‌شد، گفتم اما من حرفهايي كه زدم... گفت حتمن از حرفهايت خوشش آمده.
يكي فرار مي‌كرد و من هم آرام به دنبالش....

همه نبودند، من بودم. او هم بود.با چند نفر لباس شخصي، نوچه هاي ...

ردپاي لجنكاري تير 88

براي پيگيري كارهاي يك تصادف، به عنوان شاكي رفتم كلانتري.

كلي معطلي در شلوغي بي‌نظم كلانتري و فرياد آدمهايي كه براي سازش آمده‌اند، ‌اما تا لحظه آخر احساسات و شخصيت همديگر را تكه پاره مي‌كنند و جناب سروان گاه آرام كننده و گاهي عصباني تر از همه، من و خانمهاي ديگري را كه منتظر ايستادند نشان مي‌دهد كه بعد از اين همه بحث يك تصميم بگيريد و ... ، انگار همچنان جنسيت ما ميزاني محكتر از هر چيز است براي ضعيف بودن و محق بودنمان.


رئيس پليس كلانتري مي‌آيد و رد مي‌شود. حالم بدتر مي‌شود.
دوباره دقيق نگاهش مي‌كنم. او هم مردد نگاهم مي‌كند.
بر سر مردي فرياد مي‌زند، درست خودش است.
روز 18 تير بود. در مراسم چهلم ندا هم بود.
با همان چشم هاي تيز و سرد.
با همان فرياد خشك شده از قدرت و با همان سرريز خشونت.

فكر مي‌كنم ديگر جايي براي دادرسي وجود ندارد.
چشم هاي ريزش چند مي ارزد؟
سمت رياست پليس به چه قيمتي تمام شده است؟
كدام محكمه مي تواند خسارت ناامني مردم را در اين چهار سال بعدي تخمين بزند؟

سكوت

شايد بايد چند پست سكوت بنويسم، تا ذهنم مرتب و آشوبم آرام بشود.

لجنآب خوران

وقتي مجبورم يكي يكي اسم شهدايي را كه جسدهايشان را به خانواد‌هايشان تحويل داده‌اند بيآورم

وقتي مجبورم تمام داستان بي‌خبري و تعليق و پيگيري چند صدهزارباره اين همه آدم را رديف كنم

عقم مي‌گيرد. از خودم متنفر مي‌شوم.

اسم پسرش را توي سناريوي شوي دادگاهي تلويزيوني به ترتيبي خوانده و شنيده كه فكرش را نمي‌كرد و حالا من براي تسكينش نام كشته شده ها را بشمارم؟

فكر مي‌كنم مگر بي‌اخلاقي شاخ و دم داشت؟
مثل وقتي كه آب نيست و براي رفع تشنگي، لجنآب سر بكشي. وضع خودم را مي‌گويم.

هرچه تو ذهنم مي گردم اميدي نمي‌ِيابم كه قطعي باشد، شايد اميد به همين بي‌قطعيتش است.
وقتي همه جنايتي روا مي‌شود و همه جور ظلم معروف مي شود، يادم از اميد نمي ماند. دست كم اميد به زندگي آن هم اين همه نزديك بيشتر شبيه خيال خوش است.
و من با امكان زود وقوع بودن چيزي كه شايد چندان هم دور نباشد تسكين مي‌دهم؟

لحظه‌هاي دلواپسي

به قلب ها بگوييد به ضربان تند خو بگيرند.

يك كشته ديگر

يك جسد ديگر:

بهزاد مهاجر

بعد از 46 روز ناپديد شدن.

دايي نيما نامداري

تقريبن در جريان بوديم. در تمام طول اين مدت همه اينجاها را چندين باره سر زدند.

مي‌داني وسعت جنايت نبايد يكدفعه برملا بشود.

پنجشنبه بهشت زهرا مردم عزا عزاست سر داده بودند، و آنها با باتومها و لباس هاي زره پوششان دوش در دوش هم ايستاده بودند و احتمالن فقط مي‌لرزيدند.

مردم سينه مي‌زدند

حالا گلوله خورده در پزشك قانوني.

و قاضي فقط يك جمله:

متاسفم. آدمهاي بي‌گناهي اين وسط كشته شده‌اند.

براي مقاومت تمام بازداشت شدگان

هنوز تو هستي.
چند ده روز در تنهايي ايزوله شده‌اي، اما هنوز هستي.

بازجوها عوض مي‌شوند
سوالها عوض مي‌شوند
ساعتها و روزها مي‌گذرد، اما تو هنوز هستي.

خبرهاي نگران كننده
فشارهاي رواني، ازخانواده و آينده و اعدام بگير تا اعتراف فلان رفيق و فلان آشنا و فلان دوست به هيچ به پوچ، به چيزي كه نبود...، اما هنوز تو هستي.

هر چه فكر كني شايد مي‌توانست بشكندت
هر چه فكر كني بتواند تو را از خودت، از هر چه كه بودي، از آنچه كه هستي خالي كند، ظرفي بماني براي ريختن خزعبلات ايشان...
نشد، هنوز تو هستي. خود خودت.

شمار روزها اين بيرون از دست در مي‌رود.
23 خرداد كه تو را بردند تا حالا شد 49 روز
24 خرداد كه تو را بردند تا حالا شد 48 روز
25 خرداد كه تو را بردند تا حالا شد 47 روز
...
30 خرداد كه تو را بردند تا حالا شد 42 روز
...
مي‌بيني شمار اين روزها از دست گم مي‌شود، اما تو هنوز پيدايي
تو براي خودت و براي ما همه پيدايي، هميشه روشن، هميشه واضح...
فاصله‌مان زياد... شايد من هم حتي از خودم گم شوم، اما تو هرگز گم نمي‌شوي

درد كشته هايمان از تو كه هنوز هستي و به تدريج به آخرين چاره مي كشانيشان تا باز هم شايد تنها مرگ.... نه! درد شما بيشتر مي‌كوبد.
هنوز هستي. هنوز هستيد. تمام شماياني كه هزارباره روزها را عقب مي‌اندازند، مگر براي شكستنتان وقت بخرند.

تبعيض انساني

پسر رفيق جناب ضرغامي كشته شد پس قفل خبري رسانه ملي باز شد.

پسر يكي از اعضاي موثر در انقلاب فرهنگي و تعطيلي دانشگاهها در سال 58 در زمان بازداشت در كهريزك كتك خورد پس بر در كهريزك قفل زده شد.

فرزند يكي از فرزندان برجسته نظام زير بازجويي در حد مرگ شكنجه شد پس قفل در اوين به روي نمايندگان مجلس باز شد.

زياد هم پيچيده نيست، يك قفل براي اين همه كليد...
پسر ا.ن رئيس محترم جمهور با ما هم دانشكده‌‌ اي بود. كليد چندان خوش دستي نيست اما در هر حال گفتم محض اطلاع برادرها...

لينك:
بیانیه بیش از 800 نفر از فعالان جنبش زنان: فرزندان جنبش زنان را آزاد کنید

پدر کاوه مظفری: 18 تیر را از تقويم رسمي ايران حذف كنید!

نگرانی نسبت به وضعیت نامشخص شیوا نظرآهاری

ما شكنجه گران

اين كه كي چطور رفتار مي‌كند مسئولش خودش است.

اما اين كه من چه آسيبي مي‌بينم، باز هم مسئولش خودش است.

بگو نه! تا برايت بشمارم كه نحوه برخورد با اعتراض مردم، ضرب و شتم
بازداشت
كشتار
شكنجه
نقض قانون
هتك حرمت و ...
مسئوليتش با كي است؟

با مردم كشته شده؟
كتك خورده؟
بازداشت شده؟
تحقير شده؟

!يا با تو

مي‌بيني ديكتاتورهاي كوچكي كه فضاي رشد ديكتاتورهاي بزرگ را نه در حرف و شعار و تحليل سياسي، بلكه در عمل گرم و نمور و تاريك نگه داشتيم.

قطره‌اي آزادي

نامه شاهرودي دارد اجرايي مي‌شود.

قاضي حداد از ديشب تا به حال در اوين مشغول صادر كردن قرار براي بازداشت شدگان است.
گويا وضعيت خيلي از آنها دارد مشخص مي‌شود و خيلي ها هم آزاد مي‌شوند.

حذف نويز

شير دستشويي درست شده.

حالا ديگر ناميزان بودن جريان آب راحت ديده مي‌شود.

و باز آكواريوم...

بيش از 40 روز از شروع تمام اين روزهاي بازداشت و شكنجه و كشتار و هتك حرمت و توهين و بي احترامي به مردم و ... گذشته است.

به تدريج فضاي شوك دفعتي از جامعه رسانه‌اي دارد كم مي‌شود، البته اگر كسي از اهالي رسانه هنوز بيرون از زندان باشند.
در هر حال به نظرم ديگر بيشتر سايت ها و وبلاگها و ايميل ها براي خبررساني مهم و فوري راه افتاده و دارند مرتب زحمت مي‌كشند.
بنابراين اينجا باز شبيه وبلاگي با حرفهاي شخصي خودم مي‌شود، مگر اينكه خبرهاي مهم غير انعكاس يافته اي باشد، همان طور كه قبلتر بوده است.

و اين پنجمين هفته‌اي است كه مادران عزادار در تمام شهر، به ياد فرزندان كشته شده حضور خواهند داشت...

خانواده‌های بازداشت‌شدگان در صورت تمایل برای پیگیری حقوقی با کمیته تماس بگیرند

قلم - کمیته پیگیری امور زندانیان انتخابات با صدور اطلاعیه‌ای، شماره تلفن و آدرس پست الکترونیک این کمیته را در اختیار شهروندان قرار داد تا اقوام و خانواده‌های بازداشت‌شدگان در صورت تمایل برای پیگیری حقوقی موضوع، با کمیته تماس بگیرند.
به گزارش قلم نیوز، متن کامل اطلاعیه کمیته پیگیری امور زندانیان انتخابات به این شرح است:
پس از برگزاری انتخابات دوره دهم ریاست‌جمهوری و اعلام نتیجه آن که به نارضایتی بخش عمده‌ای از هم‌وطنان انجامید و در پی اعلام اعتراض‌های بعدی شهروندان، دستگاه‌های قضایی و امنیتی اقدام به بازداشت گسترده معترضان کردند.
در روند فزاینده و پرشتاب بازداشت‌ها که عموما خارج از چارچوب و روال قانونی انجام گرفت، بسیاری از خانواده‌ها و بستگان افراد بازداشت‌شده،‌ امکان و مجال مطلع شدن از وضعیت و چگونگی بازداشت این افراد و مراحل بعدی آن را نیافته و لاجرم در شرایط اضطراری و نگرانی بی‌خبری از وضعیت عزیزان خود به سر می‌برند.
در همین راستا دفتری تحت عنوان "کمیته پیگیری امور زندانیان انتخابات" از سوی دو کاندیدای معترض (میرحسین موسوی و مهدی کروبی) دایر شده است که به پیگیری امور افراد بازداشت‌شده و تعقیب روند پرونده آنان مشغول است.
در همین خصوص از عموم هم‌وطنان عزیز که فردی بازداشتی در دایره بستگان و آشنایان خویش دارند یا متقاضی دریافت اطلاعات و اخباری از وضعیت آنان هستند، تقاضا می‌شود در طول ایام هفته (از شنبه تا چهارشنبه) بین ساعات 10 صبح تا 18 بعدازظهر با شماره تلفن 77677696 تماس حاصل فرمایند یا با آدرس zendanian@gmail.com مکاتبه فرمایند.

ديروز 30 تير 88

شادي را بردند بند عمومي
تعداد زناني كه در بند عمومي موكل شادي هستند كم نيست. حالا ساعتهاي متمادي بدون نگراني ساعت ملاقات و چه و چه در كنار وكيلشان اطلاعات حقوقي پرونده ايشان را مي‌گيرند. ديگر مديريت دستگيري ها دارد به موضوع خنده تبديل مي‌شود.

كاوه بالاخره ديروز تماس گرفت. آنقدر خبر خوشحال كننده است كه از كارخانه كه دارم مي‌آيم بيرون ذهنم را مرتب مي‌كنم كه چه توضيحاتي را به كارخانه دار بهم و كدام بخش از كار را برايش توضيح بدهم و يك جمله هم مي‌گذرد كه بهش بگويم كاوه زنگ زده است.
فيلم كند مي‌شود ارام برمي‌گردد عقب و ... موضوع بي‌ربط است. جمله را پاك مي‌كنم. اما به هر حال كاوه زنگ زده است.

وضعيت بازداشت شدگان و بي‌خبري خانواده ها دارد بدتر و سخت تر مي‌شود.
ژيلا و همسرش هم حالا درست يك ماه شد كه در بازداشت هستند.

لينك

انقلابی که فکرش را نمی­کردند / چارلز کورزمن ترجمه­ی فاطمه صادقی /
در توضيح اين ترجمه آمده است:
این ترجمه برگردان فصل نخستِ کتابی است به همین نام که یکی از درخشان­ترین تحلیل­ها در مورد انقلاب ایران به شمار می­رود. مشخصات اصلی آن به قرار زیر است:
Charles Kurzman, The Unthinkable Revolution (Cambridge, Massachusetts, and London: Harvard University Press, 2004).

...

40 نفر روز جمعه در نماز جمعه دستگیر شدند.-

پي نوشت: گويا ديروز جلوي اوين ليست 68 نفره اي از بازداشت شدگان روز نماز جمعه زده بودند

شادی را با وجود خواستن کفالت آزاد نکردند.-

- برخلاف معمول برای کشته شدن این همه آدم در سقوط هواپیما یک تسلیت خشک و خالی هم نگفت

-این متن زیر را هم میزان موثق بودنش را کم تصور کنید:

مطابق اخبار دریافتی موثق ازنیروهای درون سازمانی نیروی زمینی ارتش شب گذشته (پنج شنبه مقارن با26/4/1388) تعداد 36 نفر از فررزندان غیور،قهرمان و متعهد ایران زمین کههمگی از درجه داران و افسران جزء و ارشد نزاجا بوده اند در هیئتی به نامهیئت متوسلین به قمر بنی هاشم واقع در منطقۀ شهر ری(شاه عبدالعظیم) درمراسم هفتگی خود که مطابق هر هفته شب های پنج شنبه دعای کمیل برگزار مینموده اند گرد هم می آیند،پس از مراسم دعای کمیل در رابطه با جریاناتاخیر و سرکوب گسترده مردم از سوی سپاه پاسداران و بسیج گفتگو هایی صورتمی پذیرد که مقرر می گردد همگی در مراسم نماز جمعه دوشادوش مردم به نشانهاعتراض با لباس مصوب نظامی حاضر شوند و نسبت به کشتار بیرحمانه مردم توسطبسیج و سپاه پاسداران و سرکوب گسترده معترضین اعتراض خود را نسبت به اینروند و حمایت از مردم اعلام نمایند به گزارش موثق تمام این افراد دربامداد روز جمعه توسط سازمان حفاظت اطلاعات ستاد کل نیروهای مسلح ادارۀضد براندازی در منازل خود به اشکال وحشیانه ای دستگیر و به مکان نامعلومیانتقال داده می شوند.

1.سروان مهدی مقدم رسته عمران و استحکامات محل خدمت: پادگان فتح محلسکونت خانه های سازمانی لویزان
2.ستوان دوم سهراب لواسانی رسته زرهی محل خدمت پرندک محل سکونت خانه هایسازمانی پرندک
3.سرگرد سید مرتضی امیری رسته مخابرات محل خدمت قرارگاه پشتیبانی فجر محلسکونت لویزان
4.گروهبان یکم هادی شفاهی رسته عمران و استحکامات محل خدمت پرندک محلسکونت خانه های سازمانی پرندک
5.سروان محسن اطاعتی سیاه کوه رسته بهداری محل خدمت ستاد نیروی زمینی محلسکونت خانه های سازمانی کوی زینبیه
6. استواردوم علی اصغررضوانی رسته پیاده محل خدمت تیپ 23 محل سکونت پاکدشت ورامین
7. گروهبان یکم رحیم سلطان آبادی رسته پیاده محل خدمت تیپ 23 محل سکونت لویزان
8.ستوان سوم شاهین روزبهانی رسته اداری محل خدمت باشگاه تیراندازینیروزمینی محل سکونت مهرآباد جنوبی
9.سروان رضا نوری شاه وردی رسته اداری محل خدمت ستاد نیروی زمینی
10.گروهبان یکم روح الله داداشی رسته اردونانس محل خدمت پادگان فتح محلسکونت کوی زینبیه
11.ستوان یکم اصغر امان اللهی رسته دارایی محل خدمت ستاد نیرو زمینی محلسکونت لویزان
12.گروهبان یکم رامین ارسنجانی رسته توپخانه محل خدمت پرندک محل سکونت شهرک پرند
13. ستوان سوم محمد گنابادی رسته زرهی محل خدمت تیپ 23 محل سکونت خانههای سازمانی پرندک
14.ستوان دوم علی نقی جوان رسته دارایی محل خدمت پادگان فجر محل سکونت کوی زینبیه
15. سرگرد بازنشسته عیسی توکلی محل سکونت خیابان جی
16.ستوان دوم رسول قلیوند رسته اداری محل خدمت پادگان آموزشی لشگرک محلسکونت لویزان
17.استواریکم غلامرضا ملک نژاد رسته دژبانی محل خدمت ستاد نیرو زمینی محلسکونت فلاح
18.ستوان دوم محمد مهدی قره بیگی رسته مخابرات محل خدمت پادگان فتح محلسکونت اسلامشهر
19. استواریکم رحمان صادقی رسته زرهی محل خدمت تیپ 23 محل سکونت گوهردشت کرج
20. گروهبان یکم حسن تقی نیا رسته دژبانی محل خدمت پادگان فتح محل سکونتخانه های سازمانی لویزان
21. سروان علیرضا محققی رسته جنگ الکترونیک محل خدمت ستاد نیرو زمینی محلسکونت لویزان
22. ستوان سوم کیانوش سلامی قزوینی رسته مخابرات محل خدمت پادگان فجر محلسکونت کوی زینبیه
23. گروهبان یکم علی اکبر باغستانی رسته ترابری محل خدمت ستاد نیرو زمینیمحل سکونت خانه های سازمانی پرندک
24. استوار یکم آرش جانلو رسته پیاده محل خدمت تیپ23 محل سکونت خانه هایسازمانی پرندک

تبهكاران تبهكارتر شده‌اند

براي اينكه راجع به چيزهايي بنويسم كه به طور مستقيم به آدمهايي كه بيش از 35 روز است تحت فشار بازجويي و شكنجه‌اند، آدمهايي كه نزديك به 4 هفته است كه از خانه رفته‌اند و نيامده‌اند،‌ آدمهايي كه ديگر نه نفس مي‌كشند و نه زندگي مي‌كنند، آدمهايي كه روزها است به سختي مي‌خندند ربط نداشته باشد، بايد سر ذهنم را خالي كنم.
بايد خيلي چيزها را بردارم بگذارم همينجا دم دست اما كنار، تا دوباره يادم بيايد، جز مسير دادگاه انقلاب، اوين، مركز تشخيص هويت، بهشت زهرا تهران هنوز راههاي بسيار ديگري هم دارد.
بايد خيلي از صحبت ها را كنار تصور كنم تا يادم بيايد، بجز خوبي؟ كجايي؟ هستي؟ خبري شد؟ پيدا كردي؟ زنگ زد؟ برد؟ حرفهاي ديگر بسياري هم بلد بوده‌ايم.

صحبت راجع به اينكه هميشه بيشترين فشار در جوامع طبقاتي بر پايين ترين طبقه و البته گسترده ترين قشري كه در كف هم وجود دارد مي‌آيد، يك موضوع بوده است؛ اما اينكه به چشم ببيني، حس كني، و تيزي فشار رو گرده‌ات بيفتد يك موضوع ديگر است.

به خاطر كار زياد پيش مي‌آيد تا 80-90 كيلومتري خارج از تهران تنها رانندگي كنم، بروم و برگردم.
تا قبل از اين يك ماه، يك فاصله اي بود از تهران كه خودم مي‌گفتم شعاع امن. فرض كن در غرب تهران تا سر عوارضي قديم كرج. در جنوب و جنوب غرب تا بعد از مسير ورزشگاه در جاده قديم در جنوب شرق... واقعن ديگر اسم دقيق آن مناطق شرق را بلد نيستم و خلاصه به همين ترتيب.
حالا داستان بيرون از شعاع امن چي بود؟ وقتي از مرز شعاع به سمت خارج تهران مي‌رفتي، كلي از علائم عمومي و استاندارد تغيير مي‌كرد.
مثلن اگر ماشين جلوييت، تك راهنماي چپ را مي‌زد، معنيش اين نبود كه مي‌خواهد لاين عوض كند و بپيچد سمت چپ، بلكه يعني خانم خانمها تشريف بياوريد كنار ماشين، يك توك پا يك لحظه مزاحمتان بشوم.
بعد اگر مثل خنگها نمي‌فهميدي و سرعتت را كم نگه مي‌داشتي تا لاين عوض كند و برود و دوباره تك راهنماي راست را مي‌زد، اين بار معنيش پيچيدن به راست نبود بلكه يعني خوب من مي‌روم سمت راست و سرعت كم مي‌كنم حالا كه ناز مي‌فرماييد تا بتوانم يك لحظه مزاحمت ايجاد كنم.
باز اگر تو در وضعيت خل و چلي ادامه مي‌دادي و بعد از رفتن آن به سمت راست گاز مي‌دادي كه خوب خلاص و بروي. يك دفعه مي‌پيچيد پشتت و حالا اين بار يك تك راهنما چپ و بعد يك تك راهنماي راست كه هيچ معني در رانندگي ندارد جز گيجي راننده نبود بلكه اين بود كه ايييي شيطانك مي‌خواهي دنبالت بيفتم؟
و همين طور تا ايما اشاره ها تو آيينه و بعد از بيرون پنجره ماشين بگير تا جايي كه تو ديگر احساس ترس مي‌كردي و شماره 110 را مي‌گرفتي و سعي مي‌كردي پلاك ماشين طرف را پشت گوشي بخواني و اين نمايش را هم بازي كني كه مثلن داري از شماره پلاك و چهره طرف عكس مي‌گيري و...
نياز به گفتن ندارد كه اين ماشينها همه مدلهاي بالاي 15- 20 ميليون توماني بودند.
اما بعد از اين اتفاقها و در اين يك ماه اخير چطورشده؟ و چه فرقي كرده است؟
1. شعاع امن به وضوح كمتر شده است.
2. متلك ها و مزاحمت ها از حد شوخي و فان و گاهي هم سمج تبديل به تهديد و زور و مرعوب كردن شده است.
3. مدل ماشين هاي مزاحم به ماشين هاي مدل پايين و حتي گاهي تعويض خودرويي هم سرايت كرده است.
4. به همه اينها اضافه كنيد كه ميزان اعتماد شما به پليس و نيروي امنيتي- انتظامي چقدر و به چه سمت تغيير كرده است؟

اين فقط يك نمونه كوچك از تغييرات جامعه قبل و بعد از جريانات انتخابات است. كه مانند اين چندين و چند موردديگر هم مي‌شود پيدا كرد.

اگر تا به حال جامعه از بي‌اخلاقي عمومي رنج مي‌برد و فساد مسئولان در حد پيامك ها و ايمليها بود كه بين مردم رد و بدل مي‌شد، حالا سطح وسيعي از بي‌قانوني و بي‌اخلاقي به طور رسمي گفته مي‌شود و بدون عذرخواهي بابت هر جنايت و بي‌مسئوليتي صرفن همه چيز با درنظرنگرفتن شعور و خرد جمعي توجيه مي‌شود. به همه اينها اضافه كنيد كه مسئولان امنيتي انتظامي هم به جاي كارهاي روزمره، يا در حال آماده باش براي برخورد با مردم معترض هستند يا در حال استراحت براي شيفت بعد و عملن دزدي دزدان قديم، تهاجم متجاوزان و تبه‌كاران، و خلاصه بي‌اخلاقي بي اخلاقان جسورانه تر و راحت تر و گسترده تر شده است. و فشار اين وضع روي زنان، طبقات پايين اقتصادي و خلاصه بخش گستره و در عين حال هميشه در تنگناي جامعه، بيشتر و محسوس تر مي‌شود.

بايد اين روزها در شمار جنايات و آمار ريز و درشت نقض قانون و حقوق بشر، اين اتفاقات را هم كه به طور غير مستقيم ادامه همان روند است، فراموش نكرد و از همه مهمتر آسيب ديدگان اين اتفاقات را هم بيش از هميشه دريابيد كه دست كم همدلي بين مردم شايدبتواند بخشي از بي مسئوليتي مسئولان را جبران كند.

شنبه 27 تير 88

طبق معمول پليس امنيت به سرعت انجام وظيفه كرده است: تفتتيش منزل و دفتر كار شادي صدر

داستان اين دختر، من را خيلي ياد روزهايي مي‌اندازد كه چندين ده نفر آدم اعدام مي‌كرد به جرم تجاوز به نواميس و چه و چه و حالا...

امير حسين و ...

"بازجوگاه" ببخشيد دانشگاه علامه، براي حقوق حلال زحمت بي‌شمار مي‌كشد.

شادی صدر را ربودند

شادی صدر که به همراه تعدادی از اعضای گروه میدان زنان به صورت پیاده در خیابان کریم خان در حال رفتن به نماز جمعه بود با حمله نیروهای لباس شخصی مواجه و به زور سواتر یک ماشین پژو شد.
افراد حاضر در محل می گویند سعی کرده اند او را از دست این نیروهای لباس شخصی که هیچ حکم و حتا توضیحی ندادند که از طرف چه ارگانی هستند و خانم صدر را به کجا می برند نجات دهند انها چنان او را کشیده اند که مانتو و روسری او از تنش خارج شده است.
ضمنن یک ماشین بنز هم پشت سر این پژو بود که احتمالن برای ساپورت و ورود به صحنه در صورت درگیری بوده است.

این خبر هم در کمیته گزارشگران حقوق بشر

به احتمال زیاد شادی به بند 209 اوین برده شده. طی تماس تلفنی چیزی شبیه به این گفته.

فراخوان مادران عزادار برای سوگواری عمومی

شهادت سهراب اعرابی ، جوان 19 ساله، که در راهپیمایی آرام و مسالمت آمیز 25 خرداد در خیابان آزادی توسط نیروهای بسیجی به گلوله بسته شد را به ملت ایران و مادر داغدیده اش خانم پروین فهیمی یکی از مادران صلح ایران ، تسلیت می گوییم . شنبه 27 تیرماه 88 چهارمین هفته ای است که مادران عزادار از ساعت 7 تا 8 غروب به نشانه ی عزاداری در پارک ها جمع می شوند و با سکوت و بدون هیچ گونه شعارو نوشته ای به یکدیدگر تسلیت می گویند و نشان می دهند روز و ساعتی که ندا آقا سلطان بیرحمانه به قتل رسید فراموش نمی شود . عجیب آنکه ، قلب سرشار از عشق سهراب نیز در غروب 25 خرداد مورد هدف گلوله دشمنان آزادی قرار گرفته است . از آنجا که غروب روزهای شنبه نیروهای انتظامی به صورتی غیر قانونی مادران را در پارک های تعیین شده ، تهدید و از پارک ها بیرون می کنند و اگرکسی اطاعت نکند ، دستگیر می شود از همه ملت ایران ، زنان و مردان می خواهیم شنبه ها ساعت 7 تا 8 غروب به هر پارکی که مایل هستند برای همبستگی با مادران عزادار رفته و بهر شکل ممکن مادران را تنها نگذارند .ودر صورت امکان ، پیاده روی کنند ، به یکدیگر تسلیت بگویند ،گل تقدیم هم کنند ، روی نیمکت ها آرام بنشینند ، ِروبان سیاه به در ختان آویزان کنند یا شمعی روشن کنند و بهر شکل ممکن با حفظ امنیت خود و دیگران همبستگی و اعتراض خود را به نمایش بگذارند . و گزارش ها و عکس های خود را به وبلاگ مادران عزادار به آدرس زیر ارسال کنند . ما تا آزادی فرزندان مان و مجازات قاتلان هموطنان مان از پا نخواهیم نشست .
وعده ما شنبه 27 تیر در تمام پارک های ایران مادران عزادار 24/4/88
http://mournfulmothers.blogfa.com/

کنفرانس مطبوعاتی با حضور خانواده های بازداشت شدگان اخیر

اسامی بازداشت شدگان منتقل شده از کهریزک به اوین

از ميزان موثق بودن اين اسامي مطمئن نيستم:


مطالب ذکر شده عینا از روی صحبت های یکی از مامورین زندان اوین که دیشب نام های بازداشت شدگان را اعلام کرده است بیان شده است. گفتنی است این بازداشت شدگان که روز 18 تیر ماه بازداشت شده اند به کمپ کهریزک برده شده بودند و دیشب یعنی سه شنبه 23 تیر 88 به زندان اوین منتقل شدند:"تمام این ها بازداشت موقت هستند و فعلا نه قرار وثیقه برای اینها صادر شده و نه کفالت، به این معنی که آزادی این ها معلق هستش و فعلا آزاد نمی شوند تا زمانی که مقام قضایی که این ها رو بازداشت کرده دستور آزادی آن ها را بدهند. پس مادامی که به ما دستور ندهند فکر آزادی از این در را نکنید و پس از دستور مقاماتی که این ها را بازداشت کرده اند باید به دادگاه انقلاب بروید و پس از تهیه وثیقه و ضمانت های لازم از اینجا آزاد می شوند.(اسامی نوشته شده به سختی از روی فایل صوتی نوشته شده اند، در صورتی که نام فرزند شما شبیه یکی از این نام هاست، احتمالا در ثبت اسم ها در زندان و یا گفتن اسامی اشتباه رخ داده است و احتمالا نام نوشته شده نام فرزند شماست. همچنین در صورت شبیه بودن به نام فرزندتان در بخش نظرات ایمیل خود را وارد کنید تا فایل صوتی برای شما فرستاده شود و خود شما نام فرزندتان را چک کنید)لیست اسامی خوانده شده: (نام پدر بلافاصله بعد از نام و نام خانوادگی شخص نوشته شده)

1. داود منصوری اسماعیل2. بهزاد انصاری پور نصرالله3. حامد زندی فر امام حسین4. علی داور علی عزیز5. مهرداد نوایی امیر حسین6. سامان گنجی داود7. فرامرز مفاخری احمد8. هادی روشن دل محمود9. حافظ محتاج بهروز10. بهمن امیدوار حسن11. امید رسولی کوبنده اصغر12. محمد حسن رشیدی نیا عباس13. حافظ سلطانی حسین14. کریم آرش توفیق15. بابک زینالی کریم16. محمد کامرانی علی17. مشیر هاشمی محمدرضا18. علیرضا شیخ سبزرودی بهرام19. عبدالرضا کرمی نوری محمد علی20. محمود رجب نژاد علی21. مسلم عبدی کریم22. پیمان شهنایی شهبد23. مشکات جعفری محمود24. اسحاق رضایی امام علی25. محمد صادق لو منصور26. امید میر امینی داود27. مصطفی موسوی سید جعفر28. نادر نجفی ایوب29. محسن محمدی لهراسب30. محمد فرخی یگانه عبدالحسین31. حمیدرضا متوسلیان امین32. محمود آقا بالا زاده مسعود33. مرتضی سهرابی علی محمد34. سید حسین بنی هاشمی اله رحم35. نادر احمدی بیژن36. محمد کمیل ضیاء الدین37. سیاوش یوسف راهی امان الله38. شهرام صادقی فرامرز39. ارژنگ صادقی حمید40. مجتبی رفیعی مسعود41. عماد یگانه محمود42. نادر عمره عباس علی43. اکبر طاهری محمد علی44. محمد محمد پور حیدر45. حسین باغبان ولی الله46. اکبر عنایتی قیاس47. مهرداد نادم جبار48. عمران میر امینی داود49. علی دلیریان حسین50. علی جلیل وند محسن51. علی نجاری عرض الله52. شهرام کردستانچی بهرام53. مهرزاد حقی پور علی54. بهداد عباسی کمال55. حمید نادری محمد باقر56. یوسف امامی عبدالله57. سجاد نوری محمد آبادی عباس58. شاهرخ شمس افشار علی59. رحیم ترابی علی60. محسن قندانی محمد61. محمد کیانی خدارحم62. عرفان نظری احمد63. قاسم رنجبر مهربد64. رضا احمدی وجیه الله65. احمد زمان پور محمد66. حامد نادری غلام رضا67. بردیا رضایی عباس68. وهاب غفاری محمد علی69. سعید گردعلی محمد نوش70. هادی فرزین طالب71. سجاد ایاذی محمد72. شهرام زحمتکش علی73. محمد گل محمدی اسماعیل74. مجید عابدی حسن75. صادق مروتی محمد76. مسعود بیات محمد رضا77. محمد مهدی روشناسان محمد حسن78. آریا رنجبر شریف79. علیرضا اصفهانی رضا80. اشکان اسماعیلی حسین81. پیمان کارگر مصطفی82. علیرضا چامپلاغی محمد حسین83. مهدی شاپوری عباس84. امیر اصغری صادق85. مازیار زاغی مسلم86. علی بخشایش مجید87. رضا توکلی غلامحسین88. حسین اصفهانی نعمت اله89. طاها زینالی قنبر90. علی اکبر خوش اخلاق حسین91. مسعود علیزاده اسحاق92. هومن رجبی احمد93. سجاد علیزاده ابراهیم94. بهنام رضایی محمد95. قاسم اکبری ایرج96. صابر معصومی محمد حسین97. مجتبی صادقی محمد باقر98. حمید رضا کمالی اکبر99. ساعد ملک زاده علی100. مهدی پهلوان زمان101. غلامرضا طاووسی ابولقاسم102. فرهاد پاسداری رحیم الله103. مسعود ابراهیمی امیر104. میرزا علی اکبری فضل اله105. علیرضا اردلان فریدون106. مهدی بهمن زاده بهمن107. امید کاظمی علیرضا108. امید آغک پور کریم109. حامد دبتنی غلامحسین110. علی ولی زاده یداله111. جواد قربانی عبدالحمد112. محسن دهقانی عبداله113. کیوان ظفر بخش جهانبخش114. سید میلاد حسینی سید داود115. رضا ذوقی عزیز116. فرید ابراهیم زاده عزیز117. حسین امامی کاظم118. مرتضی بنایی تراب119. سید اشکان خراسانی سید مهدی120. رضا فاضلی حسن121. علیرضا حسینیان محسن122. وحید وکیلی زکریا123. علی شمس الدینی محمد124. شاهین فتحی ابراهیم125. مهرداد گنجی عبداله126. سید مهدی شریفی محمد127. نیما وزیری رحمت اله128. سامان مکفی حمید رضا129. جعفر حسین نژاد محرم130. مجید رحیمی اسلامی محمدرضا131. رضا ابراهیم زاده علی132. روح اله شکری ستار133. حمید حجار خواه غلامرضا134. محسن صیادی اصفهانی محمود135. محسن عسگرپور احمد136. وحید قربانی نژاد محمدرضا137. احمد بلوچی عبدالحمید138. سعید شکوری پرویز139. روح اله برزگر گلچنی سلیمان140. حامد فولادی محمد علی141. سید احمد رویانی سید جواد142. مرتضی محمدی حبیب اله

بي خبري از بازداشت شدگان

هيچ خبر جديدي از بازداشت شدگان 18 تير و كاوه نمي‌دهند.

حضور خانواده هايي كه گمشده دارند بيشتر به چشم مي‌آيد.

پسر حجاريان را آزاد كردند.

ما و بيخبري و تو و درد يا كشتگي؟

محسن حجاريان پسر سعيد حجاريان روز شنبه بازداشت شد.

امروز دوشنبه پيكر سهراب اعرابي به خاك سپرده شد.
و از خيلي ها خبري نيست:
ژيلا بني يعقوب
مهسا امرآبادي
شوا نظر آهاري
كاوه مظفري
بهمن عمويي
و
و
و
امير حسين فتوحي فر
مهدي شيرازي
و
و
و
....

صحبت هاي مادر سهراب اعرابي

گزارش كميته پيگيري بازداشت هاي خودسرانه

لينك آخر را مي‌دانم فيلتر است اما با گوگل ريدر بخوانيدش.

راستي حكم دادگاه تجديد نظرم آمد: تبرئه

جنايت در زندان اوين، جان بازداشت شدگان در خطر است.

متن اين خبر مال ديروز بوده است.
امروز اجازه انتشار داده شد.

سهراب اعرابی در زندان اوین مرده است؟؟؟

از طرف قاضي مرتضوی امروز با خانواده او تماس گرفته شده و گفته براي تحويل جنازه بروند.
ظاهرن سهراب روز شنبه 30 خرداد بازداشت شده بوده و خبر دستگیری و محل نگهداری اش را خانواده داشته اند.

سهراب 19 ساله بوده است.

اين هم خبر راديو زمانه

جسد سهراب اعرابی به خانواده‌اش تحویل داده شد

تصحیح خبر: در گزارش پزشک قانونی زمان مرگ سهراب 25 خرداد اعلام شده است.

گفته شده سهراب از کشته شدگان روز دوشنبه در حادثه شلیک از پایگاه بسیج بوده است.

در مورد گرفتن قرار کفالت برای آزادی سهراب، هنوز دادگاه انقلاب هیچ توضیحی نداده است.

اگر سهراب قبل از اوین مرده بود است چرا کفالت؟

امنیت جانی بازداشت شدگان و خبرهای حداقلی که به خانواده ها داده میشود به نظرم بسیار کم شد.

دستگيري بعد از 18 تير

در تازه‌ترین این بازداشت‌ها، روزنامه سرمایه در شماره امروز یکشنبه خود، از دستگیری شمس‌الدین عیسایی عضو ستاد انتخاباتی میرحسین موسوی خبر داده است.

آقای عیسایی در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی، مدیر کل حقوقی وزارت کشور بود.

به گزارش این روزنامه، نیرو‌های ناشناس پس از بازداشت، وی را به مکان نامعلومی منتقل کرده‌اند.

مجید سعیدی عکاس مطبوعاتی نیز شب جمعه از سوی ماموران امینتی در خانه خود دستگیر شده است.

منبع:راديو زمانه

ليست 90 نفره بازداشت شدگان 18 تير 88

1. آرش خرمیان - فرزند هاشم

2. آرش نیک فر - فرزند علیرضا

3. احسان حسینی - فرزند مسعود

4. احسان شمس آبادی - فرزند هاشم

5. احمد کوثری - فرزند علی اصغر

6. احمدرضا پولادی - فرزند محمدرضا

7. اصغر پویافر - فرزند نورالدین

8. افرا روشنی - فرزند محمود

9. اکرم عسگری - فرزند جمشید

10. امان ا... فولادوند - فرزند جم

11. امیر قاسمی - فرزند محمد حسین

12. امیر محمد ردایی - فرزند مصطفی

13. امیر نوری فرد - فرزند مهدی

14. ایمان حسنی - فرزند منصور

15. بهرام بابایی - فرزند کریم

16. بی بی هاشمی - فرزند آقا محمود

17. بی تا خاک نگار - فرزند سعید

18. پوریا خوانساری - فرزند حشمت ا...

19. پوریا رستمی پور - فرزند کرامت

20. پویا بیک زاده - فرزند ناصر

21. توحید بیگی - فرزند محمد حسین

22. حامد صابونی - فرزند کاظم

23. حجت کریمی قمبوانی - فرزند عباسعلی

24. حسین صفا - فرزند علی اکبر

25. حسین فرجی - فرزند احمد

26. حسین مبری - فرزند علی

27. حمیدرضا مسعودی - فرزند صمد

28. دارا رسولی - فرزند کریم

29. رضا طاهری - فرزند ابراهیم

30. رهام امیری فر - فرزند علیرضا

31. زهرا مرادی - فرزند علی

32. سجاد جلالی - فرزند محمد

33. سعید بهرادی - فرزند حبیب ا...

34. سعید حیدری - فرزند علی اکبر

35. سعید سلطانی - فرزند حمید

36. سعید گرایلی - فرزند غلامحسین

37. سکینه آرابی - فرزند غلام رضا

38. سوری ابراهیمی - فرزند حشمت

39. سید حسام الدین پورصرافی - فرزند سیدحسن

40. سید حمید موسوی - فرزند سید محمد

41. سید علی اکبر فردنژاد - فرزند سیدمحمد علی

42. سید کوروش خراسانی - فرزند سید یونس

43. سید محمدرضا حسینی - فرزند سیدمحسن

44. شایان آبیارعلی آباد - فرزند سهراب

45. شروين پارسي – دانشجوی دانشگاه زنجان

46. شهرام حلاج نیشابوری - فرزند مرتضی

47. علی ابریشمی - فرزند رضا

48. علی عبدا... زاده - فرزند آصف

49. علی کاظم زاده - فرزند مصدق

50. علیرضا زجاجی قمی - فرزند علی اکبر

51. علیرضا قربانزاده - فرزند غلامرضا

52. عماد خیاطی - فرزند محمد

53. عمار قمی - فرزند حسین

54. فخری مریزاده - فرزند علی محمد

55. فرانک خود نگاه - فرزند ملاداداش

56. فرهاد لشگری - فرزند ابوالفضل

57. فلورانس حاجبی - فرزند حسن

58. فهیمه السادات راد تهرانی - فرزند سید اسماعیل

59. قاسم محمدی - فرزند عباس علی

60. کاوه مظفری – عضو کمپین یک میلیون امضا

61. مجتبی راهنما – فرزند حسنعلی

62. مجید قربانی - فرزند علی

63. محمد تکاورصیاد - فرزند عزیز ا...

64. محمد حسی اتیقه چی - فرزند محمد رضا

65. محمد رضا فرضی - فرزند ابراهیم

66. محمد رضا مارال پور - فرزند محمد حسن

67. محمد سجاد بخارایی - فرزند احمد

68. محمد سعادتی - فرزند مرتضی

69. محمد شهوند - فرزند حسین

70. محمد عزیزی - فرزند رحمت ا...

71. محمد علی عاشوری - فرزند پرویز

72. محمد محمدزاده - فرزند مصطفی

73. محمد میرزاخانی - فرزند تیمور

74. محمد نیسی پور - فرزند جعفر

75. محمدعلی کرمی نوری - فرزند عبدا...

76. محمود پورباقر مهابادی - فرزند مصطفی

77. مرجان عبدالهی - فرزند محمد

78. مریم سررشته داری - فرزند ناصر

79. مریم عسگری - فرزند محمد

80. منصوره مظفری - فرزند علی اکبر

81. مهدی عباسی - فرزند مجید

82. میلاد قیاسی راد - فرزند منصور

83. ناصر امین علی - فرزند سلیم

84. نگار مقدمی - فرزند غلامحسین

85. نوید نصیرزاده - فرزند مصطفی

86. نیسم کلهری - فرزند علی

87. نیما آقا زاده - فرزند ناصر

88. نیما کوکلانی - فرزند اکبر

89. هادی مولایی - فرزند احمد

90. یاسر حسینی فرد - فرزند غلام علی

اضافه شده:
91. مينو كيامان - عضو كمپين يك ميليون امضا در اصفهان
92. سيده طاهره حسيني
93. مصطفي بنايي

منبع: مجموعه فعالان حقوق بشر در ايران

وضعيت بازداشت شدگان بحراني است

***هشدار، درخواست، خواهش، ‌وظيفه يا هر چه كه شما بر آن نام مي‌گذاريد:

از روزي كه اين كودتا آغاز شده دارم بلند بلند نگراني هايم را راجع به بازداتشتي ها مي‌نويسم.

شما را به خدا هر جا كه مي‌توانيد بلند بلند نام بازداشت شدگان را بنويسيد، بگوييد، اعلام كنيد. وضع آنها خيلي بد و وخيم است.

بیانیه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران در اعتراض نسبت به ادامه بازداشت فعالان سیاسی و سایر دستگير شدگان اخير

پايگاه اطلاع رساني سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي ايران: سازمان مجاهدين انقلاب با صدور جديدترين بيانيه خود نسبت به ادامه بازداشت فعالان سياسي و ساير دستگير شدگان اخير اعتراض كرد.
متن كامل اين بيانيه در پي مي آيد:

بسم الله الرحمن الرحيم

اکنون بیش از سه هفته است که از اجرای کودتای از پیش طراحی شده علیه آرای ملت به مهندس میرحسین موسوی می گذرد. در این مدت، کودتایی که در آغاز گمان می رفت کودتایی مخملی است، به خون ریخته شدة دهها تن از شهیدان، جوانان، زنان و مردان ایران بر سنگفرش خیابان ها رنگین شد و هزاران مجروح و صدها زندانی بر جای گذاشت. اقتدارگرايان پاسخ مردم آزادیخواه ایران را که با رأی انتخاباتی خویش به نامزدهای اصلاح طلب، به حاکمیت اقتدارگرایان استبدادطلب "نه" گفته بودند، با خشونت پاسخ گفتند. اکنون ما نه با یک تقلب سازمان یافته و مهندسی شدة گسترده و رسوا، که با کودتایی تمام عیار مواجهيم. قطع خطوط ارتباطی و متوقف ساختن گردش غیر دولتی اطلاعات، حاکمیت علنی و کامل سانسور بر همة رسانه های مکتوب، دیداری و شنیداری، ایجاد وضعیت فوق العاده و برقراری نوعي حکومت نظامی اعلام نشده در تهران و ديگر شهرهاي کشور، به صحنه آوردن نمایش های کهنه و تاریخ مصرف گذشتة اعتراف گیری و اجرای شوهای تلویزیونی و بالاخره هجوم به اجتماعات و حتی جلسات اساتید دانشگاه در محیط های در بسته و بازداشت های وسیع و غیرقانونی مردم از همة قشرها و طبقات اجتماعی معترض به تقلب در میان طرفداران نامزدهای اصلاح طلب و از جمله دستگیری و به زندان انداختن شخصیت های سیاسی و حزبی، دانشجویان و استادان، روزنامه نگاران، حقوقدانان، هنرمندان، فعالان حقوق بشر و زنان، تنها به جرم حمایت از آقایان موسوی و کروبی و استفاده از حق مسلم و قانونی خود در اعتراض مسالمت آمیز، قانونی و مدنی نسبت به سرقت آرای انتخاباتی ملت.
اینک پس از گذشت نیمة پنهان کودتای ضد انتخاباتی در ایام پیش از 22 خرداد، نیمة آشکار آن را پس از 22 خرداد تجربه می کنیم. نیمة آشکاری که سرشت خشونت آمیز خود را بویژه از روز شنبه 30 خرداد به نمایش گذاشته است.
اگر آنچه در 22 خرداد رخ داد به راستی انتخاباتی آزاد و دموکراتیک و منصفانه بود، دیگر چه نیازی به سرکوب و بگیر و ببند داشت؟ چه نیازی به خشونت علیه مردمی که آرام و در سکوت از حق قانونی اعتراض به نتایج رسوای انتخابات استفاده می کردند؟ چه نیازی به آتش گشودن بر روی مردم و حملة نیروهای نظامی و لباس شخصی ها به اموال عمومی و انتساب آن به مردمی که شعور، فرهنگ و مدنیت آنان در راهپیمایی های چند میلیونی آرام و مسالمت آمیز، جهانیان را شگفت زده کرد؟ چه نیازی به گماردن مأمورین سانسور در چاپخانه ها، قطع تلفن های همراه و پیام کوتاه؟ و و و . کدام کاندیدای پیروز در یک رقابت انتخاباتی آزاد، سالم و منصفانه را سراغ دارید که از فردای پیروزی، ماشین سرکوب خود را علیه مردم و نامزدهای رقیب و حامیان آنها بکار اندازد؟ اعتراضات قانونی مردم را به خاک و خون کشد، مطبوعات مستقل را محدود کند و احزاب قانونی مخالف را تهدید و با هجوم وحشیانه شبانه به منازل رهبران و شخصیت های حزبی و سیاسی رقیب، آنان را بر خلاف ابتدائی ترین حقوق انسانی و شهروندی و علی رغم مسلم ترین قوانین اساسی و عادی دستگیر و روانة زندان های نامعلوم و سلول های انفرادی کند؟ تنها کودتاچیان هستند که به هنگام کودتا خود را از رعایت بدیهی ترین حقوق مردم و صریح ترین اصول و مواد قانونی بی نیاز می بینند. گروهی که با ادعای قانون گرایی، معترضان به تقلّب انتخاباتی را متّهم به نادیده گرفتن قانون می کند، اکنون خود به عنوان بزرگترین و گستاخ ترین قانون شکن، با اتکاء به زور و زندان و سرکوب، عملاً همة قوانین اساسی و عادی را در زمینة حقوق بشری، شهروندی و سیاسی حامیان نامزدهای اصلاح طلب لگدمال ساخته و به اثبات رسانده است که کاندیدای اقتدارگرایان، نه تنها برای شکست نامزد رقیب و چنگ اندازی نامشروع و غیرقانونی بر قدرت، از همة حمایت های نهادی، سیاسی، مالی، رسانه ای و نرم افزاری غیرقانونی برخوردار بوده است بلکه از این امکان نیز بهره مند است که احزاب و شخصیت های حامی رقبای انتخاباتی خود را بدون اعتناء به اصول مصرّح قانون اساسی و مواد قوانین عادی به زندان بیفکند و تحت انواع فشارها قرار دهد.
نگاهی به شخصیت های بازداشت شده و زندانی که همگی از حامیان نامزدهای اصلاح طلب هستند به خوبی حكايت از طرز تفكر و عملكرد اقتدارگرايان را برملا می سازد. شخصیت هایی که یا از رهبران و اعضای احزاب و سازمان های قانونی شناخته شده هستند و یا به گروه های اجتماعی، علمی، هنری، دانشجویی و مطبوعاتی اصلاح طلب تعلق دارند. برخی از آنان نمونه وار عبارتند از:
سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران: مهندس بهزاد نبوی، مصطفی تاج زاده، صادق نوروزی، فيض الله عرب سرخي، جواد امام، مجید نیری و تعداد دیگری که طی روزهای اخیر با اخذ وثیقه و ... آزاد شده اند.
جبهه مشارکت ایران اسلامی: محسن میردامادی، سعید حجاریان، عبدالله رمضان زاده، محسن صفایی فراهانی، داوود سلیمانی، سعید شیرکوند، علی تاجرنیا.
حزب کارگزاران سازندگی: محمد عطریانفر، هدایت الله آقایی، جهانبخش خانجانی
ستادهای حامی میرحسین موسوی: محسن امین زاده، محمدرضا جلایی پور، شهاب طباطبایی، سمیه توحیدلو
حامیان آقای کروبی: محمدعلی ابطحی، احمد زید آبادی، عبدالله مومنی، محمد قوچانی، عیسی سحرخیز
نهضت آزادی: محمد توسلی، عماد به آور، محمدباقر علوی
حقوقدانان: کامبیز نوروزی، عبدالفتاح سلطانی، محمدعلي دادخواه
و شماری نامعلوم از دانشجویان، استادان، هنرمندان، روزنامه نگاران، زنان و ...
بسیاری از بازداشت شدگان زندانی، شخصیت های شناخته شده و با سابقه در انقلاب و جمهوری اسلامی هستند.
مهندس بهزاد نبوی عضو شورای مرکزی و سیاسی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران، نامی آشنا برای همة مبارزان راه آزادی، استقلال و عدالت در شکنجه گاهها و زندان های رژیم استبدادی پیش از انقلاب و یکی از کادرها و مدیران برجسته جمهوری اسلامی پس از انقلاب است. کینة اقتدارگرایان و راست گرایان افراطی از او به نخستین سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی باز می گردد. آنان در طول سی سال گذشته کوشیده اند تا با طرح توطئه های گوناگون و انتساب اتهاماتی رنگارنگ به او و پرونده سازی های متعدد برای وی از جمله در ماجرای بیانیة الجزایر، انفجار نخست وزیری، پتروپارس و ... خود را از شّر شخصیت آزاده و مستقل و زبان صریح و حق گوی او خلاص کنند امّا هر بار تیرهای زهرآگین آنان کمانه کرد و بر پیشانی توطئه گران پرونده ساز نشست. اینک او را تنها به جرم همراهی با مردم و حمایت از میرحسین موسوی و فعالیت خالصانه برای پیروزی دموکراتیک کاندیدای منتخب مردم به بند کشیده اند. بدون تردید این بار نیز هرگونه پرونده سازی و طرح اتهاماتی واهی علیه وی حاصلی جز رسوایی بیشتر و شکست برای قدرت طلبان نخواهد داشت. پنجاه سال مبارزه پیگیر، صادقانه و شجاعانة مهندس نبوی در راه آزادی و استقلال ملت و پیروزی انقلاب و استقرار و حفظ جمهوری اسلامی در راستای اصول و آرمان های اصیل اسلامی و خط ضد استبدادی- استعماری- استثماری امام خمینی (س)، در پرونده مهندس نبوي ثبت شده است.
به بند کشیدن دکتر سعید حجاریان، عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت از وجه دیگری عمق بی رحمی اقتدارگرايان را آشکار می سازد. سعید، جانباز اصلاحات و قربانی ترور و خشونت اقتدارگرایان، اینک بر روی ویلچر و در حالی که به راحتی قادر به تکلم نبوده و برای انجام ساده ترین کارهای شخصی مانند حرکت کردن و غذاخوردن، نیازمند پرستار است، در سلول انفرادی به سر می برد و وضعیتی خطرناک و بحرانی دارد.
مصطفی تاج زاده اصلاح طلبی است پیگیر که اردوگاه استبداد از دوران اصلاحات به خاطر پایمردی وی بر حقوق ملت در مقام معاونت وزارت کشور کینة او را به دل گرفته است. کینه ای که در اثر مجادلات روشنگر و مقالات افشاگر او بویژه طی چهار سال اخیر، عمیق تر و سیاه تر شده است.
اینان تنها نمونه ای از دهها شخصیت اصلاح طلب و آزادیخواهی هستند که اکنون توسط اقتدارگرايان زنداني شده اند. اقتدارگرايان به خوبی می دانند که اینک اکثریت ملت در مقابل آنان قرار گرفته است و از آنجا که علی رغم سرکوب انجام شده، نمی توان همة مردم را روانة زندان کرد، نمایندگان شجاع و فرزندان صادق آنان را به قصد انتقام گیری از اکثریتی که به نامزدهای اصلاح طلب رأی داده اند و به منظور مخدوش کردن جنبش سبز و مدنی ضد استبدادی ملت در زنجیر کرده است. متأسفانه جريان ضد انتخاباتی موجود نه تنها استقلال همة احزاب، مطبوعات و رسانه ها، مراجع روحانی و شخصیت های دینی و سیاسی را هدف گرفته است بلکه حتی حداقل اختیار و استقلال قوة قضائیه را نیز سلب کرده است، به طوری که رئیس قوة قضائیه و دادستان کل کشور از بازداشت های خودسرانه و دستگیری های ضد قانونی گسترده اخیر ظاهراً اظهار بی خبری کرده و صریحاً خود را بی اختیار می خوانند، هر چند چنان عذری نمی تواند رافع مسئولیت های آنان در پیشگاه خدا و مردم باشد، زیرا حداقل امکانی که آنان برای عمل به وظیفة وجدانی، قانونی و شرعی خود دارند، استعفای از مناصب مذکور و برچیدن دامن خود از آلوده شدن به ستمی است که بر ملت می رود.
سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي ايران ضمن تقبیح این همه قانون شکنی، ظلم و تعدي علیه مردم و فرزندان آنان و ضمن محکوم کردن تمامی بازداشت های غیرقانونی و نقض ابتدایی ترین حقوق قانونی زندانیان، که پس از گذشت هفته ها، نه تنها از حق دیدار و تعیین وکیل محروم مانده اند، بلکه بعضاً حتی خانواده های آنان نیز کوچک ترین اطلاعی از حال و وضعیت آنان ندارند، دستگاههای امنیتی و نظامی حاکم و شخص آقاي احمدي نژاد را مسئول حفظ سلامتی و جان آنان می داند و خواهان آزادی فوری و بی قید شرط همة بازداشت شدگان و زندانیان سیاسی و انتخاباتی است.


وسیعلم الذین ظلموا ایّ منقلبٍ ینقلبون
سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران
20/4/88

بازداشت كاوه مظفري و ديگران 18 تير

افراد بازداشت شده در روز 18 تیر، امروز به زندان اوین منتقل شدند، هم چنان از تعداد و هویت اکثر افراد بازداشت شده اطلاعی در دست نیست. تعداد افراد منتقل شده به زندان اوین بر اساس گفته شاهدان عینی، کمتر از 150 نفر اعلام شده است.
امروز نیز خانواده های بسیاری از بازداشت شده گان و به ویژه بازداشت شده گان در 18 تیر، در مقابل زندان اوین حضور داشتند و در پی حضور خانواده ها، به آن ها اعلام شده است که روز شنبه، با همراه داشتن سند، به دادگاه انقلاب مراجعه کرده تا با قرار دادن وثیقه افراد بازداشت شده آزاد شوند.
هم چنین امروز تعدادی از افراد بازداشت شده روز 18 تیر که زیر سن قانونی (18 سال) بودند آزاد شدند

****

کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران امروز، پنج‌شنبه اعلام کرد که مأموران امنیتی-انتظامی، دکتر یحیی کیان تاجبخش را در منزل خود در تهران در بعدازظهر روز ۱۸ تیرماه بازداشت کردند.
مأموران هنگام بازداشت دکتر تاجبخش هیچ توضیح یا سند قانونی ارائه نکرده و او را به مکان نامعلومی بردند.

****

عباس میرزا ابوطالبی ، قائم مقام دبیرکل حزب همبستگی و عضو شورای مرکزی مجمع نمایندگان ادوار، که ریاست دوره‌ای جبهه اصلاحات را برعهده داشت، روز جمعه بازداشت شد.
به گزارش موج سوم به نقل از سایت نواندیش، عباس میرزا ابوطالبی، قائم مقام دبیرکل حزب همبستگی و عضو شورای مرکزی مجمع نمایندگان ادوار، روز جمعه بازداشت شد.
میرزا ابوطالبی در جریان انتخابات ریاست جمهوری، معاونت ستاد انتخاباتی مهندس میرحسین موسوی را در تهران برعهده داشت.

لينك

اين هم آدرس جديد سايت مدرسه فمينيستي

اين هم مقاله جديد نوشين احمدي خراساني

اين هم يك مقاله ديگر:(البته اينجا هم مثل خيلي جاهاي ديگر ف ي ل ت ر است، اما اصل لينك را دادم تا بشود درست پيدا كرد.)
کالبدشکافی نظری و عملی طرفداران برون‌مرزی کودتا
دکتر کاظم علمداری / حسین زاهدی

ادامه سياست بازداشت كيلويي

‫ﺥ- ﺭﺍﺩﯾﻮ ﻓﺮﺩﺍ : ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﺮﺏ ﺳﺮﺧﯽ، ﻋﻀﻮ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻣﺮﻛﺰﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﯽ، ﺭﻭﺯ ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ ﺩﺭ‬
‫ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺴﻜﻮﻧﯽ ﺍﺵ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪ. ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺮﺏ ﺳﺮﺧﯽ ﻫﺸﺘﻤﲔ ﻋﻀﻮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ‬
‫ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ۲۲ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﺸﻮﺩ. ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻬﺰﺍﺩ ﻧﺒﻮﯼ، ﻣﺼﻄﻔﯽ ﺗﺎﺝ ﺯﺍﺩﻩ، ﺟﻮﺍﺩ ﺍﻣﺎﻡ،‬
‫ﺍﻣﻴﺮﺣﺴﲔ ﻣﻬﺪﻭﯼ، ﺻﺎﺩﻕ ﻧﻮﺭﻭﺯﯼ، ﻣﺠﻴﺪ ﻧﻴﺮﯼ ﻭ ﺷﻬﺎﺏ ﭘﻮﺭﻗﺎﺳﻤﯽ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﺮﺣﺴﲔ‬
‫ﻣﻮﺳﻮﯼ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻘﺎﻣﻬﺎﯼ ﺍﻣﻨﻴﺘﯽ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

****


تغییر برای برابری - امروز 17 تیرماه با ورود ماموران امنیتی به دفتر وکالت محمد علی دادخواه وکیل دادگستری و از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر، وی و همکاران حاضر در دفتر او بازداشت شدند. یکی از وکلای دادگستری با اعلام این خبر به تغییر برای برابری گفت:« حدود ساعت 4 بعد از ظهر با چند تن از وکلا قرار ملاقاتی با آقای دادخواه داشتیم اما وقتی به محل رسیدیم اجازه ورود به ما را ندادند و از ما خواستند که محل را ترک کنیم و اصرار ما برای ورود بی نتیجه بود. سپس دوتن از همکاران آقای دادخواه آمدند و با تاکید بر اینکه آنجا کار می کنند وارد دفتر شدند. پس ازمدتی یکی از ماشین های پلیس امنیت در محل مستقر شد و همه افراد حاضر در دفتر را با خود بردند. »
این وکیل دادگستری و دیگر کسانی که کمی دور از محل شاهد ماجرا بودند دیده اند که ماموران علاوه بر آقای دادخواه، ملیحه دادخواه، سارا صباغیان، بهاره دولو و امیر رئیسیان را با خود بردند و دفتر وکالت ایشان را پلمب کردند.‬
****

همچنین کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران مطلع شده که سلامت یکی دیگر از بازداشت شدگان؛ بیژن خواجه پور خویی، احتمالا در خطر است. خواجه پور؛ مشاور اقتصادی و تجاری و همچنین یک تحلیلگر مستقل شناخته شده بین المللی است که در تاریخ 6 تیرماه 1388 توسط افراد ناشناس بازداشت شده است. خواجه پور دچار بیماری شدید دیابت است که نیازمند رژیم غذایی ویژه است. خواجه پور از موسسان شرکت مشاوره راهبردی آتیه بهار است.

خواجه پور در فرودگاه تهران در حالیکه از سفر خارج به ایران بازمی گشت بازداشت شد. مقامات ایران در باره علت بازداشت یا مکان نگهداری خواجه پور هیچ اطلاعی به خانواده او نداده اند. خواجه پور در جریان اعتراضات پس از انتخابات در خارج از ایران بسر می برد و بنظر نمی رسد که در هیچیک از فعالیت های سیاسی مشارکت داشته باشد. فعالیت های حرفه ای او برای دولت ایران کاملا بطور شفاف شناخته شده است
****

جلال محمدلو؛ عضو شاخه جوانان جبهه مشارکت ایران در تهران، نیز در تاریخ 14 تیرماه در حالی که به توصیه پزشک در حال انتقال به بیمارستان بود، بازداشت شد

****
عدادی از دانشجویان نیز در این روزها بازداشت شدند. حسام سلامت؛ دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه تهران، در روز 15 تیرماه بازداشت شد. علی تقی پور، دبیرفنی سابق انجمن اسلامی دانشگاه مازندان نیز در تاریخ 9 تیرماه بازداشت شد. نیما نحوی؛ دانشجوی دانشگاه صنعتی انوشیروان بابلسر نیز در روز 10 تیرماه در حالیکه از دانشگاه به سمت خوابگاه می رفت توسط ماموران امنیتی مورد حمله و بازداشت قرار گرفت

****
همانطور که رسانه های بین المللی بطور وسیعی گزارش داده اند، کلوتیلد رایس؛ فرانسوی الاصل، در تاریخ 10 تیرماه بازداشت و به جاسوسی متهم شد. گزارش شده است که کلوتیلد در زندان اوین در تهران نگهداری می شود


پي نوشت:
وکلای بازداشت شده در دفتر دادخواه آزاد شدند

پيگيري گمشدگان و بازداشتي‌ها

سحام نیوز :‌دفتر مهدی کروبی با اعلام یک شماره تلفن از خانواده بازداشت شدگان و آسیب دیدگان حوادث اخیر از این طریق مشکلاتشان را پیگری کنند . به گزارش سحام نیوز پيرو تماس هاي تلفني مكرر برخي از خانواده ها مبني بر پيگيري وضعيت فرزندانشان دفتر مهدي كروبي با اعلام يك شماره تلفن از خانواده هايي كه اعضاي خانواده شان در جريانات پس از حوادث انتخابات اخير مفقود شده اند و خبري از وضعيت انها ندارند درخواست كرد تا طي تماس با اين تلفن اين دفتر را در جريان موضوع قرار داده تا از ان طريق پيگير وضعيت انها باشند . گفتني است خانواده بازداشت شدگان و آسيب ديدگان حوادث اخير نيز مي توانند از طريق اين شماره مشكلات خود را مطرح كنند . بنابر اعلام دفتر كروبي شماره تلفن 22713135 از ساعت 8 صبح تا 8 شب پاسخگوي خانواده هاي اين عزيزان خواهد بود .

طومار سبز

اين هم بزرگترين جنبش ايرانيان خارج از كشور.

طومار پارچه سبز بر بلنداي ايفل براي اعلام رويس جمهور نبودن ا.ن

حمید مداح دانشجوی فعال در ستاد مرکزی میرحسین موسوی در مشهد به شهادت رسید

Posted: 05 Jul 2009 08:08 AM PDT

از بالاترين:


او که از فعالان ستاد میرحسین موسوی در مشهد بود بعد از اعتراض به نتایج انتخابات همراه با گروهی از اعضای ستاد مشهد در صحن مسجد گوهرشاد دست به تحصن زد که توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. او در مدت بازداشت تحت شکنجه قرار گرفت تا در روز آزادی وی به دلیل شدت جراحات وارده جان سپرد.پزشکی قانونی علت مرگ وی را خونریزی مغزی اعلام کرده است.گفتنی است مراسم یادبود او روز یکشنبه 14/4 برگزار شد. روحش شاد

اسامی 12 تن دیگر از جانباختگان اعتراضات پس از انتخابات: دو دختر 25 ساله دیگر در میان کشته شدگان


بیانیه کانونهای وکلای دادگستری سراسر کشور پیرامون آیین نامه جدیدالتصویب قوه قضاییه

زندگی روزنامه نگار باردار؛ مهسا امرآبادی در خطر است


علیه صدا و سیما - دیگر دروغ نمیخوریم

طوفان

مثل اينكه ببيني طوفان دارد همه چيز را مي‌برد.

سرويس پيام كوتاه دوباره قطع شده است.

Gmail Google و بقيه سايت هاي شبكه‌اي با وقاحت تمام حكومت فيلتر شده است.

عيسي سحر خيز بازداشت شده است.
حجاريان حالش وخيم است و به بيمارستان منتقل شده است.

محمد قوچاني تلفني تمام اعترافاتي را كه هفته پيش به نامش زدند تكذيب كرده است.

و گرد و غبار آين طوفاني كه به راه انداخته‌اند كشور را تعطيل كرده است

سوگواری مادران عزادار ادامه دارد

بیانیه شماره دو مادران عزادار


سوگواری خاموش و آرام مادران عزادار، عصر شنبه ششم تیرماه 88 در پارک لاله تهران، متاسفانه با هتک حرمت ، ضرب و شتم و دستگیری تعدادی از مادران و زنان جوان توسط نیروهای انتظامی و نظامی روبرو شد.
به رغم مما نعت نیروهای پلیس از ورود زنان به پارک لاله و متفرق کردن افراد در پارک، بالغ بر 500 تن از مادران توانستند در گوشه و کنار پارک بنشینند و سوگوار فرزندانی شوند که در راهپیمایی های مسالمت آمیز و اعتراضی پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری شرکت کرده و شهید شده بودند.
پیرو فراخوان اولیه مادران عزادار ما تا پایان دادن به خشونت ها و آزادی کلیه زندانیانی که برای اعتراض به تقلب های انتخاباتی دستگیر شده اند به ویژه مادران دستگیر شده در پارک لاله و مجازات قاتلان فرزندان مان شنبه های هر هفته از ساعت7 تا 8 بعدازظهر در پارک لاله و دیگر پارک ها به سوگ می نشینیم .

آدرس پارک ها :
پارک لاله – بلوار کشاورز، نبش کارگر
پارک اندیشه – شریعتی نرسیده به پل سیدخندان
پارک ملت – خیابان ولی عصر
پارک گفتگو- گیشا

مادران ! حس مادری مان ما را به دادخواهی از خون فرزندانمان و خواست آزادی فرزندان دربندمان واداشته است. از همه شما دعوت می کنیم با حضورتان در گوشه و کنار پارک های مذکور به این حرکت خودجوش مادرانه بپیوندید. اعتراض تان را نسبت به مسئولان با سکوت؛ و همبستگی تان را با مادران عزادار و مردم حق طلب با آمدن تان نشان دهید.
برادران و پسران ما در نیروهای انتظامی و نظامی!
ما مادران شما هستیم، با شما با احترام و مادرانه رفتار می کنیم، حرمت مادران را نگاه دارید و به مادران تان خشونت نکنید تا به آه مادران دردمند گرفتار نشوید.

وعده ما شنبه 13 تیرماه در پارک های لاله ، اندیشه ، ملت و گفتگو

مادران عزادار


آدرس جديد سايت تغيير براي برابري (كمپين يك ميليون امضا)

رهايي ايدئولوژيك هاي دوست داشتني

تو محل كار خيلي بداخلاق تر از معمولم. گرچه در هرحال و متاسفانه كلن در تمام شرايط دارم به سمت بداخلاقي پيش مي‌روم، اما ديگر در زمان كار خودم هم مي‌دانم به اوجش مي‌رسد. خوب گرچه بخش زيادي از آن هم آگاهانه است.


با اين اوصاف وقتي قهقه‌ام بلند مي‌شود، يك معني بيشتر ندارد و اينكه دارم با آقاي ...يي حرف مي‌زنم.

تو اين پست كه راجع بهش نوشته بودم، هزار جور احتياط كه به دردسر نيافتد و ...
اما وقتي امروز زنگ زد و گفت ديگر تو مجلس كار نمي‌كند، پشت تلفن بعد از دو هفته نگراني و اضطراب قهقه زدم. گفت بهشان گفتم من 30 سال تو اين مملكت خدمت كردم و لنگ اين چند صد هزار تومان شما نيستم. صندلي را پرت كردم و آمدم بيرون. مي‌خندد مي‌گويد وسايلم هم آنجا مانده، حتي آن كيف شركت كه ... هر دو بلند مي خنديم. از اين كه رها كرد خودش را از آن همه تضاد و تناقض و فشار خوشحالم.

تعريف كه مي‌كند صدايش باز است. مي‌گويد تو ستاد موسوي يك كارهايي مي‌كردم. چند تا عكس در ميز كارم بوده. وقتي نبودم با پيچ گشتي كشوي ميز را باز كردند و عكسها را تويش پيدا كردند. تمام مدت حراست مجلس زير نظرم داشت

مي‌گويم قبل از انتخابات كه مي‌گفتي مي‌روي تو ستاد ا.ح.م.د.ي ن.ژ.ا.د؟


مي‌گويد از آنجا هم زنگ زدند دعوت كردند، اما خوب بالاخره تصميم گرفتم بروم اين طرف. گفته بودم كه قبلن تو ستاد جنگ كه بودم 6 سال رئيس كاريم بود آقاي موسوي. كارش را قبول دارم.
قبل از انتخابات حراست احضارم كرد و توضيح دادم كه عقيده من به خودم مربوطه است و كار خلافي نيست.
بعد از انتخابات تو شلوغيهاي آزادي همراه بودم و چه كردم و چه... فرداي آن روز نماينده‌اي كه مسئول دفترش بودم بازخواستم كرد و گفت تو نبايد از آنها حمايت كني. تو از مايي. و اين شد كه كلي بحث كردم و ديگر هم نماندم.

مي‌گويم تو اين شلوغيها و درگيري، تو اين بازداشتها اتفاقي برايتان نيافتاد؟
مي‌گويد چه اتفاقي؟!!! از پايگاه .... بهم زنگ زدند گفتند بيا كمك لازم داريم، گفتم من آدم كش نيستم. من از خودشان بوده‌ام به دردشان نمي‌خورم، بازيهايشان را از برم.

مي‌گويم حالا الان كجاييد؟ (منظورم كار است.) مي‌گويد "شهردار زنجانم" و هر دو قهقه‌ مي‌زنيم.
8 سال جنگ
20 سال بيماريهاي عواقب جنگ
و حالا بيكاري


با همه اينها خوشحالم كه دست كم فشارهاي رواني و عصبي رويش كمتر است.
خوشحالم كه هنوز سرحال است. وخوشحالم كه رها كرده خودش را و خوشحالم كه اين بار شاد و سرحال مي‌بينمش.



پي نوشت:
حرفهاي فاتح راجع به اعتراف گيري و ...پمپاژ اطلاعات نادرست با گفتگوهای تحمیلی، پایه های اعتماد اجتماعی را به شدت متزلزل می سازد

مجتبي تهراني خبرنگار اعتماد ملي شنبه شب بازداشت شد.

گزارشی از بند نسوان زندان اوین و وضعیت دستگیر شدگان اخیر


بازداشت عطاران تكذيب شد.روبروي مسجد بهش تذكر داده بودند.

مقاومت ستودني بازداشت شدگان

و همچنان نگران بازداشتي‌ها و شكنجه ها و اعتراف گيري از آنها هستم.

فاز يك:
اعتراف امير حسين مهدوي و شايد به زودي افراد ديگري مانند او


واكنش هاي همدلانه و نقادانه به فاز يك

فاز دو:
پخش اخبار تحت فشاربودن از لحاظ جسمي افراد مقاومي مثل حجاريان براي فشار خودي‌ها از بيرون براي اعتراف و خلاصي جان
اين يعني مقاومت نخبگان سابقه‌دار سياسي همچنان بسيار بالا است و دوست دارم هزار باره و بلند بلند تكرار كنم كه ستودني است.
جلايي پور
باقي
ژيلا بني يعقوب
و تمام آنهايي كه اين دو- سه هفته هيچ خبري از وضعيتشان داده نشده و مي‌شود حدس زد كه در 209 اين روزها چه مي‌گذرد.


به خصوص كه همه ما مي‌دانيم كه دولت روي كار، فاز بازجويي‌هايش را دو- سه سالي هست كه از بازجويي فني- اطلاعاتي به بازجويي سطحي و در عين حال خشن فيزيكي كشانده است.

فاز سه:
دستگيري‌هاي ادامه دار به روزنامه‌نگاران جوان كم سابقه رسيده است، شايد از آنها چيزي حاصل بشود.
و در عين حال ديپلماتهاي انگليسي كه شايد پيگيري سناريو از راه آنها ممكن بشود.( كه به نظرم اين غيرعقلاني ترين راهكار آخري است كه دارند به اجرا مي‌گذارند.)


اين را تكرار مي‌كنم بچه هاي فعال سياسي- اجتماعي اگر فكر مي‌كنند (مي‌كنيم) به هر دليلي توان و يا خواست مقاومت در برابر بازجويي‌هاي طولاني و خشن را ندارند (نداريم)، مراقب باشيم به سادگي تن به بازداشت ندهند (ندهيم).

مسجد قبا

شکوفه آذر خبرنگار روزنامه سرمایه ديروز در مقابل مسجد قبا دستگیر شد

رضا عطاران بازيگر سيمنا و تلويزيون هم به نقل از شنيده ها جز بازداشتي‌هاي ديروز بود.

رزوهاي قبل هم از بازداشت بازيگران سرشناس ديگري از جمله مهتاب نصيرپور و هما روستا خبر مي‌رسيد.


پي‌نوشت:
شکوفه آذر، خبرنگار روزنامه سرمایه که دیروز برای تهیه گزارش به مسجد قبا رفته بود پس از چند ساعت بازداشت آزاد شد

بازداشت شدگان شنبه 6 تير

علی مصلح، نویسنده و منتقد سینمایی بازداشت شد

در تجمع مادران عزادار ديورز شنبه 6 تير در پارك لاله حدود 20 نفر دستگير شده‌اند.

هدی صابرو رضا علیجانی آزاد شده اند پیش از این تقی رحمانی نیز آزاد شده بود

اينجا يك ليست 240 تايي از بازداشت شدگان به انگليسي است كه بديهي كه خيلي خيلي ناقص است. چون تا حالا تعداد دستگير شدگاني كه ازشان خبري رسيده بالاي 1500 تا است.


محمد مصطفايي هم دو روز پيش بازداشت شد.

يك خبر ديگر اينكه طبق هفته گذشته، هر روز ليستي از كساني كه با وثيقه يا كفالت آزاد مي‌كنند را جلوي اوين و دادگاه انقلاب مي‌زنند.
اينكه هر روز به 200-300 نفر زنگ بزنند براي آزادي كاري است كه سعي مي‌كنند عملي بشود. اما طبيعي است كه يك تعدادي هم از دستشان در برود.
بنابراين اگر منتظر آزادي كسي هستيد، لازم است هر روز به اين دو جا سر بزنيد.

1984

اميد مردم به زندگي


احساس ياس


نارضايتي


احساس تحقير


از آن بالاتر احساس انكار شدن، نفي شدن، حذف شدن




پنجشنبه شب هنوز آن سكوت سرشار از ناامني تو خيابان ها، كوچه ها، رستوران ها و پارك‌ها وجود داشت.

هنوز تلخي و ناراحتي مردم موج مي‌زد.
جمعه شب اما اوضاع فرق كرده بود، مردم انگار يكباره بخواهند انرژي بگيرند، به سمت زندگي هجوم آورده بودند.
بحث ها همانهايي بود كه اين دو هفته...
حرفها راجع به همان چيزهايي بود كه اين دو هفته...

اما همه بودند، تو پاركها جاي سوزن انداختن نبود. نزديك به هم خانواده به خانواده... و گاهي صداي بلند پخش ماشيني كه رد مي‌شد.

ته پارك اما 4 تا چادر نظامي بزرگ به اضافه 7-8 تا ماشين شخصي كه تو پارك ايستاده بودند. توي چادرها به طور منظمي (از نوع نظامي) چيده بود و گاهي سري كه از آن تو ديده مي‌شد.و ردي از يگان ويژه نظامي.

و فقط با فاصله 100 متر 200 متر خانواده ها و زيراندازهايشان و غذاي گرم و بحث داغ گرچه خونين و خشونت ديده و واقعيت روز...

مطمئنم كه مردم ما با مردم "1984" خيلي فرق دارند.


*1984 رماني از جورج اورول

در ادامه...بازداشت وكلا

وكلايي كه در اين سالها در پرونده هاي حقوق بشري و فعالان سياسي- اجتماعي درگير بوده‌اند

يا بازداشت شده و مي‌شوند و يا به دادسراي امنيت احضار شده‌اند

بازداشت شدگان چهارشنبه 3 تير 88

صابر امیری مهندس عمران هم تو هفت تیر بازداشت شده

ديروز سارا محبوبي از
اعضاي كانون هاي صنفي دانشگاه بوعلي سينا نيز دستگير شده


دستگیری 70 نفر از اساتید دانشگاه
۳ تير ۱۳۸۸ ساعت ۲۳:۳۱
70 نفر از اساتید عضو انجمن اسلامی مدرسان دانشگاه های کشور دستگیر شدند.
به گزارش «کلمه»، عصر امروز مهندس میرحسین موسوی جلسه ای با اساتید عضو انجمن اسلامی مدرسان دانشگاه های کشور داشت که بعد از این دیدار 70 نفر از افراد حاضر در جلسه دستگیر شدند.
درباره مکانی که این اساتید دانشگاه را به آنجا منتقل کردند اطلاعی در دسترس نیست.


اسماعيل علوي، محمدرضا جنيدي، بهرام محمدي‌فر، كريم‌‌الديني، حسين‌قره، تقي‌پور و دارابي روزنامه نگاران بازداشت ‌شده روزنامه کلمه سبز هستند

طی روزهای گذشته چند تن از روزنامه نگاران به وزارت اطلاعات و دادسرای عمومی و انقلاب تهران احضار شده اند

كاوه آزاد شد

وسط اين خبرهاي دستگيري يك خبر خوب آزادي:

كاوه مظفري بعد از 54 روز بازداشت ديشب با قرار وثيقه آزاد شد.

دستگير شدگان 25 خرداد

امير حسين فتوحي فر

مهدي شيرازي

هفته قبل دوشنبه در منزل يكي از دوستان به طور فله‌اي با تمام حاضران در آنجا دستگير شده‌اند و هنوز اطلاعي از مكان نگهداري آنها داده نشده است.

بازداشت شدگان امروز

مریم دوالفقار، خبرنگار سایت گفتگوی تمدن ها و خبرنگار ایرنا بازداشت شد

اسماعيل حق پرست، روزنامه نگار بازداشت شد وی در روزنامه فرهیختگان کار می کند


فوق ليانس معماري و عمران به اسم هاي دانشجويان
محمد سجادي
و سيد مهدي شفيعي هم بازداشت شده اند

دو اسم آخر را مطمئن نيستم.

بازداشتی ها بچه ها دانشگاه آزاد

امیر کلهر دانشجوی دانشگاه آزاد کرج از روز یکشنبه هفته پیش بازداشت شده
هم اکنون در اوین هست
حسام نصیری دانشجوی دانشگاه آزاد تهران مرکز روز دیروز بازداشت شده و
هیچ خبری ازش نیست